Met een auto vol met spellen was het donderdag 2 mei alweer de zesde keer dat ik richting Bochum reed voor het spelweekend dat elk jaar door mijn vrienden Michael & Heike Lopez wordt georganiseerd. Nu ga ik regelmatig een weekendje erop uit om aan mijn spelverslaving toe te geven, maar Bochum is altijd iets bijzonders omdat hier niet alleen spelers, maar deels ook winkeliers en redacteuren van speluitgevers naartoe gaan. Welke titel van Neurenberg is de aankoop waard? Welke spellen zullen in Essen uitkomen? En, wellicht nog belangrijker: hoe spelen ze? Bochum is altijd DE plek om nieuwe inzichten te vergaren. En daarna weer te delen, natuurlijk.
Mijn speeldonderdag begon met Vejen, een recent uitgekomen Eurogame, waarin je als handelaar carrière wilt maken ten tijde van de Hanze in de 14e eeuw. Als handelshuis probeer je goederen (goedkoop) in te kopen en (duur) te verkopen, waarbij de prijs vooral bepaald wordt door de afstand die het goed heeft afgelegd. Daarnaast probeer je jouw netwerk van handelskantoren efficiënt uit te breiden om toegang tot de goederen te krijgen. Origineel en uitdagend is hier het feit dat je zowel met Duitse als Deense steden handelt. De eerste groep werkt uitsluitend met Duitse daalders; de tweede houdt het op Deense kronen – en wisselkantoren zijn er helaas niet. Ondanks het originele concept duurde het spel me met twee uren speeltijd langer dan nodig was. Gecombineerd met de hoge aanschafprijs van rond de 55 euro reken ik Vejen niet tot de aanraders.
handelen in Vejen
Aanzienlijk beter beviel me Hadara, dat sinds kort ook bij 999 Games is uitgegeven. Een vlot civilisatiespel met een heldere mechaniek die met 3, 4 of 5 spelers even leuk speelt (al haal je met 5 spelers de aangegeven spelduur van 60 minuten zeker niet). Hadara is bij Bordspeler.nl al uitgebreid besproken en bejubeld, dus houd ik het hierbij.
Als tussendoortje speelde ik Tuki, een nieuw spel van Plan B, die zij onder het label Next Moves uitgeven. Iedere speler heeft vier langwerpige gekleurde blokjes en een aantal hulpstukken in verschillende vormen. Elke ronde wordt een kaart gedraaid die een bepaalde constellatie van de vier kleurenblokjes aangeeft die de spelers zo snel mogelijk moeten nabouwen. Een extra dobbelsteen zorgt voor een draai en geeft aan of de kleurenblokjes de tafel mogen raken. Als bejaarde denker scoor ik altijd slecht in dit soort spellen en werd ik keer op keer genadeloos afgedroogd. De andere spelers daarentegen vermaakten zich prima. Voor de liefhebbers.
behendig bouwen bij Tuku
De donderdagavond werd afgesloten met het zeer grappige kaartspel Lanzeloth van de kleine speluitgever Mogel. Na een dronkemansgelag op de vorige avond/nacht wordt een groep ridders in een donkere tent wakker door het hoorngeschal dat het volgende toernooi aankondigt. Opgeschrikt pakt iedereen zo snel mogelijk zijn uitrusting bij elkaar en haast zich naar de uitgang van de tent – en merkt in het daglicht op dat de uitrustingen behoorlijk gemixt zijn. Iedere speler begint met zes kaarten die hemzelf met zijn uitrusting voorstellen: hoofd met helm, lichaam met borstplaat, linkerarm met schild, rechterarm met lans en twee (hopelijk) gelaarsde benen+voeten. Alle uitrustingsstukken hebben een waarde van 0 tot 6, maar je weet niet wat je hebt, aangezien ze met de ‘blinde’ kant naar boven liggen. Eén kaart mag je ongezien voor de anderen bekijken; de rest is een verrassing. De actieve speler neem een kaart van de trekstapel met uitrustingsdelen en bekijkt deze. Heeft de speler het (lang niet altijd juiste) idee dat deze kaart meer waard is dan de eigen, verwisselt hij deze kaart met die van zijn eigen figuur en legt die vervolgens open af (onder het hoongelach van de medespelers als dit een dure -6- blijkt te zijn). In plaats van een verwisseling kan de speler ook het ‘effect’ gebruiken dat met een symbool op de kaart staat. Dit kan het stiekem bekijken of het openleggen van eigen of andermans kaarten zijn, of het omwisselen van een uitrustingskaart met een medespeler. Na twee volledige rondes kan een speler zijn paard (elke speler krijgt bij de start een paardenkaart) op zijn ridder leggen en heeft iedereen nog 1 beurt. Dan worden de punten van de uitrustingen geteld en de bokalen (winstpuntkaarten) verdeeld. Het spel is natuurlijk super eenvoudig maar zeer interactief en hilarisch. Deze wordt met zekerheid onderdeel van mijn spelcollectie.
indianen en ridders
De vrijdag startte met Natives, een kaartspel dat mij enigszins aan Majesty herinnert. De spelers hebben allen een indianenstam van zeven kaarten die de verschillende beroepen voorstellen. Er zijn verkenners, stamoudsten, sjamanen, krijgers, landbouwers, vissers en jagers. De spelers moeten steeds een keuze maken tussen de open kaarten in het midden van de tafel en deze bij de desbetreffende eigen stamleden aanleggen. Dit kunnen extra stamleden van de verschillende stammen zijn, maar ook totems, zalm, maïs en bizons. In tegenstelling tot Majesty kun je ook meer dan één kaart pakken, als je extra stamleden van het betreffende beroep hebt. Heb je bijvoorbeeld in een eerdere ronde een stamlid gepakt en bij je visser gelegd, heb je nu twee vissers en kun je in het vervolg twee zalmen pakken (mits je oplettende medespelers die voor jou hebben laten liggen). Het doosje bevat voor de kleine (Duitse) prijs van 12 euro een basisspel plus nog diverse sets aan uitbreidingskaarten die je het geluk en pech van open kaarten in het midden wat meer laten sturen. Veel spel voor weinig geld.
Alma Mater, op Spiel 2019 verwacht bij eggertspiele
De middag had ik vrijgehouden voor prototypes, maar viste ik helaas achter het net voor Century deel 3 (die had iemand thuis laten liggen) en het nieuwe expert-spel van eggertspiele Alma Mater, dat tot mijn spijt maar één (zonder mij) werd gespeeld. Gelukkig heb ik het wel kunnen bekijken en met de spelers gesproken. Alma Mater verplaatst de spelers terug naar de tijd dat universiteiten zich nog zonder sociale media moesten profileren. Iedere speler vertegenwoordigt een oude universiteit die zijn uiterste best doet om een goede naam en (daarmee) veel studenten aan te werven. Je kunt je universiteit groter en bekender te maken door het aankopen van boeken en goede/beroemde leraren. Deze produceren op hun beurt weer boeken die de universiteit kan verkopen om weer aan geld te komen. Hoe bekender de professor, hoe meer de boeken waard worden en hoe meer studenten naar een universiteit willen. Naast het bekende geld zijn met name de boeken heel belangrijk in het spel, omdat ze jouw bibliotheek verrijken en bij verkoop een belangrijke bron van inkomsten zijn. Net zoals bij Coimbra (deels van dezelfde makers) of Mombasa duurt het even voordat je als speler alle afhankelijkheden door hebt en een strategie hebt bepaald. Zag er interessant uit, maar voor een waardeoordeel nog te vroeg. Op Spiel 2019 is Alma Mater verkrijgbaar.
Peter Eggert duikt in de boeken
Met Venice – The Card Game kwam er gelukkig toch nog een speelbaar prototype van Plan B/Eggert op tafel. Peter Eggert vertelde dat het spel al een lange ontstaansgeschiedenis achter de rug had. Het was van een langdurig meer-personen-spel al eens omgezet in een tweepersoonsspel dat in beide gevallen te lang duurde. De nieuwste versie is weer een spel voor 2-4 spelers, met vereenvoudigde regels die een vlot spel van 30 tot 45 minuten garanderen. In Venice – The Card Game zijn de spelers handelaren die –niet helemaal verrassend- roem en rijkdom willen vergaren. Iedere speler start met drie (verschillende) goederen voor zich op tafel, waarvan hij er (minstens) één verkoopt en het verdiende geld investeert in één van de zes projecten die in het midden van de tafel liggen. De prijs van het verkochte goed is afhankelijk van het aantal dat hiervan (bij jou of de anderen) op tafel ligt. De projecten kennen een grote verscheidenheid: het kan een werkplaats zijn, een bouwproject, een statusobject, een werf en nog veel meer. Al deze projecten hebben gemeen dat zij drie niveaus hebben, die stuk voor stuk geactiveerd (=betaald) moeten worden en steeds meer winstpunten opleveren.
Venice, een nieuw kaartspel in ontwikkeling
Aan het einde van elke beurt mag je maximaal twee goud over hebben , waarmee oppotten voor een volgende beurt geen optie is. Dus kijk je welke projecten je NU kunt betalen en voor jou de meeste winst opleveren. Aan het einde van je beurt maak je een keuze uit één van de open liggende handelskaarten in het midden van de tafel en is de volgende aan de beurt. Met name de handelsgoederen zijn erg belangrijk, aangezien zij jouw enige inkomsten zijn en bovendien òf winstpunten òf een speciale actie opleveren. De moeilijkheidsgraad van Venice-The Card Game is te vergelijken met de Century spellen. Peter Eggert gaf aan dat de juiste balans van de winstpunten voor de projecten nog een uitdaging is – daarmee is het niet zeker of het spel Spiel 2019 gaat halen.
Peter Eggert kijkt toe bij een proefpot
Wie Peter Eggert kent, weet ook van zijn grote voorliefde voor bier. Het is dan ook geen wonder dat er een uitbreiding komt voor Heaven & Ale. Deze uitbreiding voegt een extra bord toe, waarop je het gebrouwen bier aan de lokale tavernes kunt leveren. Dit kan een aantal mooie bonuspunten opleveren, maar moet goed worden gecoördineerd met je overige acties. Volgens de testspelers een leuke toevoeging die nog wat extra diepgang geeft. Verkrijgbaar op Spiel 2019.
Pagina's: 1 2
