Ik heb afgelopen vrijdag een dagje rondgehangen op de spellenbeurs SPIEL DOCH! in Dortmund. Dit evenement wordt georganiseerd door de uitgever van de spellentijdschriften SPIEL DOCH! en Spielbox.
De beurs begon in 2018 op een sfeervolle locatie in Duisburg (een voormalige staalfabriek in een stilgelegd hoogovencomplex). Na corona is het evenement verhuisd naar het beurscomplex in Dortmund. Door deze nieuwe locatie doet de beurs enigszins denken aan Spiel, maar dan in één beurshal met hoofdzakelijk Duitse uitgevers en lokale vertegenwoordigers van buitenlandse firma’s. In vergelijking met Spiel heeft SPIEL DOCH! een veel prettiger verhouding tussen het aantal speeltafels en bezoekers. Het kost hier bijna nooit moeite om aan te schuiven bij de door jou begeerde spellen. Naast de demotafels van de uitgevers is er ook nog een enorme speluitleen, waar stapels oude en nieuwe titels op je liggen te wachten. Ook voor de koopjesjagers is er genoeg te scoren. Zo heb ik voor 14,50 het nieuwe spel Pyramido op de kop getikt, dat bij White Goblin Games een adviesprijs van 34,95 heeft. Vrijdag struikelde je wel over de hyperactieve en uitbundige scholiertjes, omdat de organisator tientallen schoolklassen gratis toegang had gegeven. Een sympathiek gebaar. Verder waren die stuitende opdonders eigenlijk best wel grappig.
Volgens het slotbericht van de organisator trok de beurs dit jaar 15.800 bezoekers (een stijging van ruim 12%). Daaronder kwam ik ook dit jaar regelmatig groepjes Nederlandse en Vlaamse spelers tegen, die net als ik de rust en de ruimte van deze leuke beurs konden waarderen. Mijn dank aan Bob, Christophe, Joke, Niek, Tanya, Wido, Patrick, Michael, Jeroen, Edwin, Ugur en andere speelse mensen, die ter plaatse voor speelplezier, leuke gesprekjes en/of lekkere koffie zorgden.
Het eerste potje van de dag was Snack Rabbits, een luchtig dobbelspelletje van Trevor Benjamin & Brett J. Gilbert, dat wordt uitgegeven door Amigo. Op tafel ligt een rij met vijf schuttingen (hoogte 2-6). Daar leggen de spelers groentekaarten met het bijbehorende dobbelsymbool af, die ze vervolgens via succesvolle dobbelworpen kunnen winnen. Iedere speler begint met één dobbelsteen in zijn eigen kleur. Er zijn zeven groentesoorten, met de waarde 6-12. Nadat de actieve speler een kaart heeft getrokken en aangelegd, kiest hij of hij willen hoppen of stoppen. In het laatste geval pak je een witte dobbelsteen en eindigt jouw beurt. Bij een hop kies je een schutting en dobbel je jouw eigen steen aangevuld met eventuele witte stenen. Is minstens één steen gelijk of hoger dan de dobbelwaarde, dan steel je daar de groentekaarten en leg je ze per soort voor je neer. Ingezette witte stenen gaan terug naar de voorraad, de gekleurde krijg je terug. Lukt het niet, dan krijg je alle stenen terug. Het einde wordt ingeluid door het opduiken van de boerkaart. Per groentesoort gaat de afgebeelde waarde aan winstpunten naar de speler(s) met de meerderheid. Andere spelers krijgen voor deze groente één punt per kaart.
Snack Rabbits is een lollig spel, waarbij geluk erg belangrijk is. Niet alleen bij het dobbelen, maar ook wanneer een gewilde kaart bij een lage, en dus gemakkelijke, schutting opduikt. Dit spel zorgt voor plezier bij eigen succes en leedvermaak bij andermans pech. De strijd om de meerderheden zorgt voor interactie.
Bij Queen Games lag het nieuwe bordspel Dabba Walla op tafel, een ontwerp van Patricia Limberger en Felix Leder. Dit spel speelt zich af in Mumbai, de geboorteplaats van de eigenaar van Queen Games. Hier fietsen bezorgers rond met torenhoge stapels lunchboxen, die worden afgeleverd bij kantoren. Speltechnisch verloopt een en ander in twee fasen. In de eerste fase fietst jouw bezorger langs locaties met speelkaarten, waar je (bij een langere reis tegen betaling) elke beurt één kaart bemachtigt. Vervolgens speel je één van jouw drie handkaarten en leg je de daarop afgebeelde polyvormige tegel op jouw tableau van 3 x 3 velden. Hierop bouw je gaandeweg de hoogte in tot maximaal tien levels. De tegels hebben vier kleuren, die van belang zijn in de tweede fase. Dan worden van boven naar beneden de levels op de tableaus gescoord. De spelers spelen per level één van hun eerder verzamelde handkaarten uit, om diens tweede functie te gebruiken: een of meer stapjes vooruit op het spoor van de desbetreffende kleuren. Dit kun je enigszins manipuleren met eerder verdiende theefiches (bijv. -1 voor een kleur die jij dit level niet ziet zitten). Per level wordt de waarde van de kleuren bepaald (0-4) en krijg je deze punten voor elke tegel op het actuele level.
Aan het begin hadden we nog niet helemaal door waarom we wat aan het verzamelen waren, maar na een update door de vriendelijke spelleider (de co-auteur van het leuke kaartspel Zebra, dat binnenkort bij 999 Games verschijnt) viel het kwartje alsnog. Je moet jouw aandacht verdelen over het opbouwen van toekomstig scorepotentieel, het meeliften op de belangen van andere spelers en het verzamelen van de juiste modificaties van de kleurwaardes. Deze mix maakte dit verder erg toegankelijke en vlotte spel zo leuk, dat ik ter plekke een exemplaar heb gekocht.
Een andere nieuwe release was Harmonies van Libellud. Op jouw eigen bordje plaats je elke beurt drie stenen, die in groepjes van drie worden aangeboden. Afhankelijk van de kleur zijn dit bomen (max. drie hoog), bergen (idem), huizen (max. twee hoog), water en velden (beide max. één hoog). De stenen plaats je bij voorkeur in de exacte patronen die zijn afgebeeld op de door jou geclaimde dierenkaarten. Je mag elke beurt één dierenkaart claimen, tot een maximum van vier onvervulde exemplaren. Een geclaimde dierenkaart vul je met de afgebeelde hoeveelheid blokjes. Leg je een steen passend in het patroon van een geclaimde dierenkaart, dan mag je het onderste blokje van deze kaart op de steen leggen en speel je aldus winstpunten vrij. Aan het einde krijg je de op jouw dierenkaarten vrijgespeelde punten, aangevuld met punten voor de landschappen op jouw bord (afhankelijk van hoogte of groepsgrootte).
Door de mooie afbeeldingen en het toegankelijke spelverloop valt het nauwelijks op hoe abstract en pittig dit spel is. Het is een heerlijke ludieke uitdaging om tegelijkertijd patronen te maken, aan de eisen van de landschapssoorten te voldoen en in de hoogte te moeten bouwen. Een heerlijke ludieke puzzel.
Bij Hans im Glück schoven we aan voor het nieuwe kennerspel Botanicus, een ontwerp van Samuele Tabellini Ferrari en Vieri Masseini. Wij speelden de basisversie, er is ook een variant met meer ludieke pit. Iedere speler heeft een eigen tuinbordje met rijen en kolommen, waarop hij in de loop van het spel plantjes plant. Er zijn planten in vier levels/kleuren. Planten kunnen in level stijgen door ze water te geven. Naast elke rij is een combinatie van planten afgebeeld, die punten oplevert wanneer ze er zijn geplant. Na vervulling wordt er een nieuwe opdracht neergelegd. Iedere speler heeft één tuinman, die door de tuin wandelt om naburige velden te beplanten en te bewateren. Verder heeft iedereen één actiesteen, die je elke ronde in speelvolgorde naar de volgende actierij verplaatst, om daar een of twee acties te doen op het gekozen veld. In principe zijn de actievelden exclusief, maar tegen betaling mag je ergens bij gaan staan. Een deel van de acties geeft bewegingspunten over de drie verschillende sporen. Daar verdien je niet alleen planten, water of geld, maar aan het einde ook een leuke puntenbonus. Ook de kaartjes met bonusacties zijn niet te versmaden. Gaandeweg vullen de spelers hun tuinen met de juiste planten. Na het tweemaal doorlopen van het actietableau is het spel voorbij. Naast de eerder verdiende punten kun je dan flink binnenlopen via compleet gevulde kolommen in jouw tuin.
Ook deze eerste kennismaking was fleurig genoeg om een exemplaar aan te schaffen. Een leuke mix van worker placement met ‘strijd’ om de schaarse acties, de race naar bonuspunten, de worsteling met geldschaarste en het gepuzzel om jouw tuin winstgevend te beplanten. Bij elkaar opgeteld is dit een aangename prikkeling van de grijze cellen, terwijl het nooit onnodig traag of moeilijk wordt. Precies wat ik van een kennerspel verlang.
Tot zover mijn terugblik op deze geslaagde editie van SPIEL DOCH!. Dit evenement is hard op weg om mijn favoriete Duitse spellenbeurs te worden. De relatieve rust is een enorme verbetering ten opzichte van de extreme drukte en de geluidsoverlast op Spiel. Ook parkeren is hier een verademing, in tegenstelling tot de logistieke nachtmerrie in Essen. Aangezien de organisatoren van Spiel hun best doen om de leuke dingetjes op en rond de persdag om zeep te helpen, vraag ik me af of ik überhaupt nog zin heb in de heksenketel van Essen.
SPIEL DOCH! Dortmund 2025 vindt plaats van 28 t/m 30 maart 2025.
Pagina's: 1 2