Over een relaxte beurs gesproken, ik vond het donderdag en zaterdag meevallen met de drukte, maar vermoedelijk wist ik bij toeval op het juiste moment uit de buurt van de drukste gangen te blijven. Vrijdag vond ook ik het merkbaar voller dan vorig jaar. Ik kon zaterdagochtend zowaar bij Next Move aanschuiven voor een pot Azul: Stained Glass of Sintra. Dat was me op donderdag en vrijdag niet gelukt. Dit spel is mij zeer goed bevallen. Het selectiesysteem van de tegels komt weliswaar uit Azul, maar verder kan Sintra goed op eigen benen staan. Het bevalt mij zeer goed dat het scoresysteem een strategische laag heeft. Je moet rekening houden met de bonuspunten voor de ‘kleur van de ronde’, ook verderop in de rij scoren om deze punten later vaker binnen te tikken en last but not least je voorbereiden op de eindtelling. Omdat er een Nederlandstalige editie in de pijpleiding zit, heb ik Sintra niet meegenomen. Ik vernam na de beurs dat de Nederlandstalige editie pas in het eerste kwartaal van 2019 verschijnt.
Sintra was niet de enige nieuwe topper van Next Move, ook Reef heb ik met veel plezier op tafel gehad. Deze is zeer toegankelijk, maar heeft een aangename diepgang. Je probeert jouw koraalpatronen meerdere keren te laten scoren, niet alleen met hetzelfde kaartje, maar ook met bij voorkeur weinig aanpassingen met volgende kaartjes. Ik hoorde op de beurs iets over problemen met het spelmateriaal, maar ik heb niets raars kunnen ontdekken aan mijn Nederlandstalige versie.
Het derde spel uit de Plan B familie, Blackout Hong Kong van eggertspiele, heb ik na een gedeeltelijke proefpot vooralsnog van de verlanglijst geknikkerd. Er zit ongetwijfeld veel diepgang en speelplezier in de opbouw van de kaartmotor verstopt, maar ik werd op de beurs een beetje flauw van de details en de uitzonderingen op de basisregels. Dit voelde op de een of andere manier niet elegant genoeg. Maar wellicht zwicht ik alsnog wanneer ik later een keer een volledige pot in een rustige omgeving kan spelen. Nummer vier Coimbra heb ik zelf nog niet gespeeld, maar het enthousiasme van mijn vriend Bob was reden genoeg om het spel al voor de beurs aan te schaffen. Spellenpoort Amersfoort had het spel al een paar weken in huis.
Van Nederlandse spelers vernam ik klachten over de verwerking van de bezoekersstroom op de vroege donderdagmorgen. Bij Eingang Süd duurde het wandelingetje van de kassa naar hal 1 ongeveer drie kwartier. Bij Eingang West verbaasde ik me zelf over de drukte op de late ochtend, maar begrijp ik nu waaraan dat lag. Blijkbaar was de nieuwe Eingang Mitte nog niet breed bekend, want daar leek het allemaal stukken vlotter te verlopen.
Bij Eingang West werd het halverwege de dag steeds extra druk door de massa (ver)kooplustigen van de BGG math trade. De bewakers ondernamen verwoede pogingen om de handelaartjes naar een andere plek te dirigeren, maar dit verliep nogal moeizaam. Het gebrul in de megafoon leek aanvankelijk niet aan de doelgroep besteed.
Eingang Mitte kwam via een wandeling over een parkeerterrein uit bij de fonkelnieuwe hal 6, waar je dit jaar met name comics en fantasy kon vinden. We gaan elk jaar graag naar het fantasydomein, om leuke foto’s van cosplayers te schieten. De organisator had een actie met gratis toegang voor cosplayers bedacht, dus verwachtten wij een visueel spektakel. Niets van dat, ik heb nog nooit zo weinig cosplayers gezien. Toen we de moed hadden opgegeven, stuitten we op een pauzerende bikkel, die even moest bijkomen van de smeltpartij in zijn te warme Warhammer outfit. Aan deze oververhitting was de klimaatbeheersing van hal 6 overigens niet schuld. Deze moderne hal heeft overduidelijk een systeem waarmee je anno 2018 kunt aankomen. Het was daar aangenaam vertoeven, al kreeg je bij de overgang naar hal 5 het idee dat je met een mes door de warme lucht kon snijden. Hal 6 was nog niet volledig in gebruik, zodat er nog wat ruimte is voor groei in de nabije toekomst.