999 Games werd geplaagd door vertraging bij de bezorging van nieuwe spellen, waardoor alleen het partyspel Picture Party van de Nederlandse spelauteur Daan Kreek de beurs haalde.
Hun kersverse topper Majesty kwam te laat, maar gelukkig hadden ze een paar Duitse demo-exemplaren geregeld. Iedere speler heeft een middeleeuws stadje met acht gebouwen op evenveel kaarten. Midden op tafel ligt een rij met personagekaarten. Je kiest elke beurt één kaart uit dit open aanbod. Wil je een kaart verderop in de rij, dan moet je betalen door een spoor van meeples op de eerdere kaarten achter te laten. De personagekaarten zijn verbonden aan de gebouwen. Elke nieuwe kaart levert je een hoeveelheid winstpunten en/of meeples op. De buit wordt hoger naarmate je meer personages hebt liggen. Sommige personages hebben een speciale eigenschap. Met een soldaat kun je aanvallen, waardoor jouw slachtoffers één personage naar de ziekenboeg moeten sturen. Met een wachter kun je jezelf beschermen tegen dit ongemak. Met een heks kun je één gewonde terughalen in actieve dienst. Aan het einde van het spel krijg je punten voor meerderheden per personagesoort en een moddervette bonus voor spreiding over de verschillende soorten. Ik ben zeer onder de indruk van dit spel. Majesty is erg toegankelijk, maar ontwikkelt zich gaandeweg tot een spannende strijd om de mooie kaarten en meerderheden. Dit is een krachtige mix van eenvoud, pit en een flitsende speelduur. Majesty is spellenprijsmateriaal!
White Goblin Games had een wagonlading nieuwe spellen beschikbaar, waarvan ik er een paar heb gespeeld. Montana is een racespel van Rüdiger Dorn in een westernsetting. Op een modulair speelbord met zeskantige velden moet jij als eerste al jouw nederzettingen zien te plaatsen. Hiervoor heb je de juiste grondstoffen nodig, die je verzamelt door arbeiders in te zetten. De actieve speler kiest uit drie actiemogelijkheden. Met een slinger aan een draaipijl kun je nieuwe arbeiders werven. Of je zet de vereiste hoeveelheid arbeiders aan het werk op onbezette velden in de bank (voor geld), of op een van de grondstofgebieden. Je kunt ook jouw aannemer naar de stad sturen, waar je een biedoorlog voor leuke bonussen start. De stad is belangrijk, omdat je alleen hier de grote steen- of koperstukken kunt bemachtigen die je op sommige gebieden nodig hebt. Ten derde kun je de gevraagde goederen aan 1-3 gebied(en) leveren en in elk gebied een nederzetting bouwen. Bouw je als eerste naast een meer, dan krijg je een waterzak, waarmee je een extra beurt kunt doen. Bouw je bij een koe, dan krijg je deze bonus, die je via een koehandel kunt omzetten in een goed, drie zilverstukken of een arbeider. Montana is een erg leuke en spannende race om het plaatsen van je nederzettingen. Drie kwartier speelplezier vol tactiek en pit. Aanbevolen.
Het Istanbul dobbelspel viel ook in de smaak. Dit spel heeft weinig tot niets te maken met het bekroonde bordspel, maar is een feestje voor liefhebbers van dobbelwerk. Een bordje ligt vol met robijnen, waarvan jij er vijf moet zien te verzamelen. Dan kan op allerlei manieren met de dobbelstenen. Wat dit spel erg leuk maakt, is de mogelijkheid om een ‘economie’ van bonusacties op te bouwen, alvorens los te gaan op de robijnen. De bonussen zijn goed voor extra dobbelstenen, extra acties en extra inkomsten in geld of goederen. Uiteraard moet je niet te veel tijd besteden aan de opbouw, maar jouw sprint naar de robijnen op tijd inzetten. Dobbelpret voor fijnproevers!
Bij Tactic maakte ik kennis met het routespel The Great Tour. Dit deed me op het eerste gezicht een klein beetje denken aan Ticket to Ride, omdat je kaartjes verzamelt waarmee je vervolgens routes op het speelbord volbrengt. Het lijkt me op zich een aardig familiespel, maar onze eerste pot verliep te vaak te stroperig, omdat we beurt na beurt kaartjes moesten trekken om routes te kunnen maken. Dit gaf ons niet het gevoel dat we lekker actief bezig waren, maar dat we te vaak en te lang moesten wachten op een geslaagde beurt. In een aparte kaartstapel bevinden zich weliswaar jokers, waarmee je flexibeler kunt reizen, maar ik heb het gevoel dat dit spel soepeler zou lopen wanneer je twee willekeurige handkaarten als joker zou mogen inzetten.
Andere grote Nederlandse uitgevers waren Goliath, Identity Games en Jumbo. Eerstgenoemde had onder meer een spel in het ‘poep en piessegment’. Mijn kleutertijd ligt al eeuwen achter me, waardoor ik dit spel met een gerust hart kon passeren. Bij Identity Games viel mijn oog op de ranzige opblaaspop van Who’s the Dude?, wat niet uitnodigde tot een bezoek aan deze stand. Bij Jumbo lagen er vooral kinderspellen op tafel, waaronder het prachtig uitgevoerde tekenspel Dessineo. Ik heb het niet geprobeerd, maar wie weet kan ik hiermee voor het eerst in mijn leven een fatsoenlijke tekening op papier krijgen.