Eenmaal per jaar organiseert het echtpaar Heike & Michael Lopez een ‘Gathering of Friends’ in het niet zo heel pittoreske Bochum midden in het Ruhrgebied. Gathering of Friends moet hierbij letterlijk worden genomen, want het gaat om een dertigtal vrienden uit het hele land, die behalve de vriendschap met dit paar ook een gezamenlijk hobby delen. Alle leden van het gezelschap werken in de spellenbranche, zijn spelauteurs, speltesters, spelleiders op beurzen en conventies en/of gewoon fanatieke spelers. In een lang weekend hebben de deelnemers de gelegenheid om de nieuwe spellen van deze jaargang uit te proberen en soms ook protypes te testen die nog moeten uitkomen. Het spreekt vanzelf dat ondergetekende deze uitnodiging slechts in uitzonderlijke gevallen (aardbeving, wereldondergang) zal afslaan.
In dit jaar schitterden de bekende(re) spelauteurs helaas door afwezigheid (2017 schijnt een goed verhuisjaar te zijn), maar gelukkig waren er vertegenwoordigers van Eggert/Pegasus en Amigo aanwezig om ons de ‘Neuigkeiten für Essen’ te presenteren. Zij lieten ons alvast kennismaken met enkele producten die nog verderop in de pijpleiding zitten. Gezien het feit dat ik tussen de 20 en 30 spellen heb gespeeld, zal ik me beperken tot de highlights, met een mix van nieuw, nog uit te komen en aanraders.
Frogriders. Na de duidelijk meer op expertspelers gerichte bordspellen ‘Great Western Trail’ en ‘Porta Nigra’ hebben Eggert/Pegasus dit voorjaar het familiespel Frogriders uitgegeven. Hierbij staat op een zeshoekig Halmabord een grote verzameling kikkers en berijders in vier kleuren (bruin-geel-rood-blauw). Door over een andere kikker heen te springen, kan een speler deze kikker ‘slaan’ en bij zijn eigen verzameling voegen. Donkerbruine kikkers zijn het minste waard (en uiteraard het meest aanwezig), de gele leveren het meeste op.
springende kikkers in Frogriders
Bij elk spel worden twee opdrachtkaartjes omgedraaid die aangeven welke combinaties deze keer extra punten opleveren. Daarnaast heeft iedere speler nog een eigen geheime opdracht die hem aan het einde van het spel extra punten kan opleveren. Blauwe kikkers mag je afgeven om bepaalde kaartjes te pakken, die òf extra bonuspunten opleveren òf de springmogelijkheden van jouw kikker verbeteren. Al met al een luchtig familiespel dat er bijzonder leuk uitziet en je een half uur speelplezier oplevert.
Reworld heet het volgende spel van het bekende duo Wolfgang Kramer en Michael Kiesling, dat komend najaar bij Eggert/Pegasus uitkomt. In Reworld is een groot aantal mensen gevlucht van een overbevolkte en vervuilde Aarde en aan boord gegaan van een immens generatieschip dat hun naar een nieuwe planeet moet brengen. Deze planeet met de naam Eurybia is inmiddels zo dichtbij gekomen dat de mensen uit hun diepteslaap zijn ontwaakt en zich voorbereiden op de kolonisatie van hun nieuwe woonwereld. Daartoe bemannen zij een aantal ruimteschepen, dat heel toevallig overeenkomt met het aantal spelers. Iedere speler heeft dus een eigen project, waarbij hij probeert de juiste combinatie aan kolonisten en modules aan zijn ruimteschip te koppelen, om daarmee de meest succesvolle kolonie op Eurybia te scheppen. Hiervoor wordt uit een zwarte zak steeds een aantal kaartjes getrokken en op het speelbord gelegd, op de desbetreffende vakken van het generatieschip dat op het bord is afgebeeld.
een pot Reworld onder het toeziend oog van Peter Eggert
Door het uitspelen van speelkaarten met cijfers van 1 tot 5 mag een speler een kaartje van het schip pakken, waarbij hij een kaartje op het vakje naast een module legt en de module toevoegt aan zijn persoonlijke ruimteschip dat voor hem op tafel ligt. In het begin is dat nog gemakkelijk, maar het cijfer van elk kaartje moet gelijk zijn aan de buurman(nen). Lukt je dat niet, moet je meer kaartjes gebruiken, want twee kaartjes samen zijn een joker. Maar dat betekent natuurlijk dat je minder modules kunt pakken. Om het allemaal nog wat ‘gemakkelijker’ te maken, moet je de opgepakte module ook volgens de regels aan je eigen ruimteschip bevestigen. Je ruimteschip heeft vijf niveaus waaraan modules worden gehecht, en de uitgespeelde speelkaart van 1 t/m 5 bepaalt het niveau. In combinatie met het feit dat bij het uitladen op Eurybia de regel ‘last in – first out’ geldt, doet dit meteen een zwaar beroep op jouw planvaardigheden. En daarmee zijn we er nog niet. De modules bestaan uit woonmodules, satellieten en shuttles. Woonmodules kunnen zelf niet vliegen en hebben een shuttle nodig. Elke shuttle kan maximaal twee modules meenemen, dus zorg ervoor dat je per twee modules minstens één shuttle meeneemt, anders kun je ze weggooien. Ons ruimteschip en de shuttles hebben helaas alleen genoeg zuurstof en brandstof voor een enkele reis.
Wanneer de zak leeg is en de ruimteschepen geladen, start de kolonisatiefase. Om de beurt stichten de spelers steden op Eurybia en breiden deze uit met modules, die per stad dezelfde kleur moeten bevatten. Shuttles kunnen alleen de modules aan het einde van een rij meenemen, dus hier blijkt al snel of je goed hebt gepland. Satellieten zijn hierbij de echte puntenscoorders zoals ‘1 winstpunt per gele module’. Om bij dit voorbeeld te blijven: het gaat om alle gele modules in alle steden op dat moment, dus als je ze door slechte planning nog niet op Eurybia hebt staan, heb je pech gehad. Als niemand meer verder kan bouwen en de ruimteschepen (hopelijk) leeg zijn, start de eindtelling. Hoe groter de stad, des te meer punten. Wie de grootste stad in een categorie heeft (A t/m E) krijgt een bonus. Hierbij worden de eerder tijdens het spel behaalde bonusmarkers opgeteld en de winnaar vastgesteld.
Reworld in detail
Mijn eerste ervaring met Reworld heeft me met schade en schande geleerd dat je het spel meer dan één keer moet spelen om de juiste feeling te krijgen voor wat je nodig hebt en welke combinaties veel punten opleveren. Dit is zeker niet als ontmoediging bedoelt. Integendeel, het gevoel van ‘dit moet beter kunnen!” nodigt je meteen uit voor een volgende partij.
In Heaven & Ale van Michael Kiesling en Andreas Schmidt zijn de spelers (zoals de titel al doet vermoeden) bierbrouwers. Niet zomaar bierbrouwers, maar middeleeuwse kloosters die hun uiterste best doen om hun geelschuimende creaties tot de beste en bekendste van de wereld te maken. Dat vraagt natuurlijk een hoog geschoolde bierbrouwer, de beste ingrediënten en het juiste hout voor de biervaten. Om al deze dingen te krijgen, reizen de spelers met hun handelsscheepje over een speelbord van 26 vakken, waarop elke ronde nieuwe kaartjes met grondstoffen en monniken worden gelegd. Niet op alle vakjes, want sommige zijn ‘scorevakjes’ waarmee je punten kunt scoren op je eigen tableau. Je mag met je schip zo ver reizen als je wilt, maar alleen in één richting. Als je op het eindpunt van de 26 velden aankomt, moet je wachten tot alle andere spelers zijn gearriveerd, die minder grote sprongen hebben gemaakt en dus meer beurten hebben. Er is altijd gebrek aan geld, dus sommige vakjes worden niet geleegd en krijgen in de volgende ronde gezelschap van een tweede.
bij Eggertspiele zijn ze niet vies van een potje bier
Iedere speler beschikt over een eigen tableau met zeshoekige vakjes voor zijn gebouwen, monniken en materialen. Verder bevindt zich op dit tableau een scoreteller die de kwaliteit van je bierbrouwer en je grondstoffen weergeeft: water, hop, tarwe, gerst en water. Het gedeelte met de zeshoekige vakjes heeft een linker (lichte) en een rechter (donkere) zijde. Kaartjes op de rechterzijde leveren geld op als je ze scoort, die op de linkerzijde zorgen voor een progressie op de verschillende scoretellers. En alsof die keuze al niet moeilijk genoeg is, zijn de kosten voor het bouwen op de linkerzijde dubbel.
Heaven & Ale – tableau
Dit alles zorgt voor een spel waarbij je goed moet plannen om een evenwichtige verdeling van grondstoffen en monniken op je tableau te krijgen. Wel een flexibele planning natuurlijk, want je zult altijd weer zien dat die vervelende medespeler nu nèt dat kaartje pakt dat zo goed op jouw bord had gepast. Hetzelfde geldt voor de verschillende scorevelden op het grote bord. Doe je dit te vroeg, leveren ze minder op; doe je het te laat, is een ander je voor en krijg je niets. En er is ook nog een andere reden waarom je de medespelers voortdurend in de gaten moet houden. In het midden van het centrale bord liggen ruim 20 bonusvaten met winstpunten te wachten: voor wie zijn bierbrouwer het eerst over score x heeft, wie het eerst alle vijf grondstoffen op zijn bord heeft enzovoort. Deze bonuspunten tellen flink mee aan het einde, dus ook die moet je in je planning betrekken.
Heaven & Ale – speelbord
De eindscore brengt nog een extra element in het spel. Het gemiddelde van al je scores bepaalt ook nog een extra vermenigvuldigingsfactor die je eindscore enorm beïnvloedt. Daarvoor kun je aan het einde de hoogste scores verlagen om in een verhouding van 2:1 de lagere scores te verhogen. Iets om rekening mee te houden! Heaven & Ale is plannen, optimaliseren en op het juiste moment je kansen pakken. Ook zonder het sympathieke thema een echte aanrader voor liefhebbers van dit type spellen.
Würfel Kings. Naast de bovengenoemde expertspellen, die dit jaar in Essen zullen uitkomen, hadden Eggert en Pegasus ook een luchtiger spel in de pijpleiding. Würfel Kings is een vrolijk ‘dobbel en score’ spel dat in het prototype dat ik speelde ook prima met vijf of zes spelers kan worden gedaan. Het spel bevat 13 dobbelstenen met een kleur op de zes zijdes: blauw-geel-rood-groen-zwart-wit. Verder zijn er drie speelborden van verschillende koningssteden met elk zes vakken in zes kleuren voor de verschillende dobbelstenen en heeft elke speler een set scorekaartjes om punten te scoren.
Elke nieuwe ronde selecteert de startspeler een bepaalde groep dobbelstenen in de ‘actieve’ stad en werpt deze. Het resultaat wordt vervolgens over de zeshoeken van deze stad verdeeld, of ze wandelen door naar de volgende stad als de kleur al aanwezig is. Vervolgens moet de startspeler één van zijn scorekaarten gebruiken, waarvan hij steeds drie in zijn hand heeft. Daarna mogen de andere spelers een kaart uitspelen, waarbij deze niet gelijk mag zijn aan een eerdere kaart in deze ronde. Heeft iedereen al dan niet gescoord, wordt de volgende speler startspeler, vult iedereen zijn scorekaarten aan tot drie en gaan we weer verder. Het spel eindigt als niemand meer scorekaartjes over heeft.
Würfel Kings was een heerlijk kort en plezierig spel dat je makkelijk een paar keer achter elkaar speelt. Helaas zullen we nog even geduld moeten hebben, want het zal dit jaar zeker nog niet uitkomen.
Pagina's: 1 2
