Druids. Uwe Mölter van Amigo bracht weer een hele serie prototypes mee die nog in het beginstadium van het testtraject zaten en waarvan de publicatie op z’n minst onzeker was. Uitzondering was het kaartspel Druids. Dit is het derde kaartspel in de serie die met Wizard begon en met Witches werd voortgezet. Design en afbeeldingen maken dit al meteen duidelijk. Ook in Druids gaat het om slagen maken met speelkaarten van 1 tot 12. In dit spel zijn er echter vijf kleuren en er is geen troef. Maak je een slag, dan moet je de gewonnen kaarten sorteren op kleur en als stapeltje voor je leggen, ongeveer op de manier die we ook van UGO kennen. Wanneer aan het einde van een speelronde de punten worden geteld, telt alleen de bovenste kaart van elke stapel mee. Heb je dus 3 stapels liggen met bovenop een groene 8, een rode 2 en een gele 5, dan heb je 15 punten. Een speelronde kan op twee manieren eindigen: als iedereen al zijn kaarten heeft uitgespeeld, of als iemand door zijn laatste slag alle vijf kleuren heeft verzameld. In het laatste geval levert iedereen de rest van zijn kaarten in en worden de punten geteld die op dat moment op de tafel liggen. De ongelukkige met de vijfde kleur scoort uiteraard 0 punten. Er zijn nog twee bijzondere kaarten in het spel: een kaart die 0 punten waard is en waarmee je kunt ‘duiken’ (dus geen kleur hoeft te bekennen), vergelijkbaar met de Nar in Wizard. De andere kaart vernietigt de hoogst scorende kaart in de stapels waarmee je punten hoopt te maken. Die wil je dus niet graag krijgen als je een slag maakt.
een voorproefje van de prachtige illustraties van Druids
Grappige kanttekening bij dit spel: de kaarten zijn gedrukt en het is zeker dat Druids in Essen uitkomt. Maar er is nog een dilemma bij de spelregels. Moet je, als je een slag hebt gemaakt, de hoogste of de laagste kaart van een kleur bovenop je stapel(s) leggen? We hebben beide mogelijkheden uitgebreid getest en ze zijn eigenlijk even leuk – al zorgen ze voor een totaal ander spel. Ik ben zeer benieuwd met welke spelregels Druids in Essen zal verschijnen….
Tot zover de bespreking van de toekomstige spellen. Voor de rest nog wat tips en ervaringen over andere spellen die dit lange weekend op tafel kwamen.
Räuber der Nordsee. Dit spel startte oorspronkelijk als Kickstarter aan de andere kant van de wereldbol, onder de naam Raiders of the North Sea. De Duitse uitgever Schwerkraft Verlag heeft de kwaliteit van dit spel ingezien en een Duitse uitgave op de markt gebracht. In Räuber der Nordsee speel je een Vikingclan die de rijke kusten van de Noordzee ‘bezoekt’ en met buit naar huis keert. Een deel van de kaart is je thuisgebied, waarbij je met worker placement bemanningsleden ronselt, voedsel produceert, je wapenrusting verbetert, enz. De bemanningsleden bestaan uit kaartjes die je via deckbuilding samenstelt. Ze hebben allemaal een kracht van 0 tot 4 en een bijzondere eigenschap (goedkopere bemanningsleden, meer buit, etc.). Voel je je krachtig genoeg, voer je op het andere deel van de kaart raids uit op steden en dorpen aan de kust. Bij elke nederzetting staat aangegeven, hoeveel kracht en voedsel (en later ook goud) er nodig is voor een succesvolle raid. Elk dorp of stad kan maar één keer worden geplunderd, dus moet je bij je volgende expeditie steeds dieper de binnenlanden in. Daar liggen de steden en kloosters met lonkende schatten en winstpunten, maar uiteraard ook met steeds hogere eisen.
Ik ben zeer gecharmeerd door dit spel en ben blij dat het door deze uitgave weer op de markt is. De Engelse versie is op dit moment slecht te verkrijgen en bovendien veel duurder dan de vrij pittige 45-50 euro die je voor Räuber der Nordsee betaalt. Na het schrijven van dit artikel hoorde ik dat Renegade Game Studios aan een nieuwe Engelstalige editie werkt.
Valletta. Een ander spel dat mij zeer positief opviel, was Valletta van de Duitse spelauteur Stefan Dorra. In dit spel lever je een bijdrage aan de bouw van de toekomstige hoofdstad van het eiland Malta. Het speelveld bestaat uit een lange straat met aan weerszijden drie rijen van gebouwen in de vorm van grote speelkaarten. De gebouwen zijn in verschillende categorieën verdeeld en kunnen grondstoffen, geld en winstpunten opleveren.
aan het begin van een pot Valletta (foto: Michael Bruinsma)
Iedere speler heeft een basisset van speelkaarten, waarvan hij er elke keer vijf in de hand krijgt en drie mag uitspelen. Meestal zijn dit kaartjes die grondstoffen opleveren, maar er zijn ook bouwmeesters die je in staat stellen om een gebouw te claimen en te markeren met een van jouw huizen. Zo’n gebouw levert niet alleen winstpunten op aan het einde, maar verschaft je ook een nieuwe actiekaart met eigenschappen die bijna altijd veel beter zijn dan de kaartjes uit jouw startset. Enkele daarvan zijn echte ‘pest’-acties waarbij je grondstoffen en geld ten koste van je medespelers verwerft. Iets om rekening mee te houden, heb ik zelf mogen ervaren. Valletta duurt tussen de 60 en 90 minuten en is een bijzonder prettige mix van bordspel en deck building. Een aanrader!
Century: Die Gewürzstrasse. Dit is de Duitse uitgave van Spice Road van de bij mij nog onbekende uitgever PlanB Games. Het is een kaartspel dat een beetje aan Splendor doet denken en net zo prettig en vlot speelt. Centraal in dit spel staan vier specerijen in de kleuren geel (kurkuma), rood (saffraan), groen (kardemom) en bruin (kaneel). Deze volgorde geeft ook de waarde van de specerijen aan: kurkuma is het minst en kaneel het meest waard. Alle specerijen worden weergegeven door houten blokjes in de desbetreffende kleur; het spel bevat hiervoor zelfs kleine schaaltjes. In het midden van de tafel ligt een rij handelskaarten en een rij opdrachtkaarten met winstpunten. Om een opdracht binnen te halen, heb je 4 tot 6 blokjes nodig in de afgebeelde kleurencombinaties. Hoe meer groen en bruin, des te meer winstpunten de opdracht oplevert. Iedere speler start met een pakhuis voor maximaal tien blokjes en dezelfde set van twee handelskaarten: een kaart om twee gele blokjes te pakken en een kaart om twee blokjes één stap op te waarderen naar de volgende kleur (of een enkel blokje twee stappen).
een handvol acties
De actieve speler voert één actie uit. Dit zijn: 1) een actiekaart uitspelen 2) een handelskaart pakken 3) je uitgespeelde kaarten weer op de hand nemen of 4) een opdracht uitvoeren (blokjes inleveren en de opdrachtkaart voor je neer leggen). Bij het pakken van de handelskaarten is de eerste kaart in de rij altijd gratis. Elke kaart die je ‘overslaat’ kost je een blokje in een willekeurige kleur (bij voorkeur geel…). Een gepakte kaart komt in je hand en kun je de volgende beurt uitspelen. De handelskaarten zijn zeer divers. Sommige geven het recht om blokjes te pakken, maar de meeste zetten bepaalde combinaties om in andere kleuren (3 geel naar 3 rood, 1 bruine naar 2 geel+1 rood+1 groen, enz.). Het spel eindigt wanneer iemand vijf opdrachten heeft verzameld. Dan worden de punten op de opdrachtkaarten opgeteld en de winnaar vastgesteld. Dit spel beviel me zo goed, dat ik er ondanks de relatief hoge prijs (35 euro) meteen een heb aangeschaft. In de Leeuwarder spelvereniging UCP waar ik lid van ben, komt het nu elke week op tafel. Dit spel wordt in de loop van juni door Enigma Distribution in Nederland uitgebracht
Tot zover mijn Bochum-ervaringen van 2017. Ik kijk alweer uit naar volgend jaar
Pagina's: 1 2
