Van 1 tot en met 3 mei was ik uitgenodigd voor een ‘vriendschappelijk’ spelweekend in het Duitse Bochum, vlakbij Essen en dus midden in het Ruhrgebied. Dit zijn uitnodigingen die ik niet graag laat schieten, aangezien de gastheer en -dame diepe wortels in de Duitse spellenscène hebben en er dus ook spelauteurs en uitgevers op de gastenlijst staan. Ik was er vorig jaar gelukkig al eens eerder geweest, dus verbaasde ik me niet meer over de vele smalle wegen en moordende verkeersdrempels die naar een klein hotel (en onderdeel van een hotelvakschool) bij de plaatselijke volkstuintjes leidden. Daar aangekomen, bleek de zaal al met 30 genodigden te zijn gevuld en kon ik meteen aanschuiven – en daar is slechts weinig overtuigingskracht voor nodig.
Het spellenaanbod was zoals verwacht groot en veelvuldig, met de nadruk op actuele spellen en tot mijn genoegen ook een aantal prototypes van spellen die nog moeten uitkomen. Verder waren de spelauteurs Mathias Cramer en Andreas Molter aanwezig en had Peter Eggert zoals verwacht een hele serie toekomstige Eggert/Pegasus spellen meegenomen. Hier volgt een kort verslag van de interessante spellen die ik mocht bekijken en spelen.
My Village
In 2014 mocht ik een prototype van dit spel al eens uitproberen onder de naam ‘The Village dobbelspel’. Inmiddels is het klaar voor de productie en mocht ik de definitieve versie spelen. Iedere speler start met een eigen dorpsbordje, waarop hij zijn dorpelingen, geld en winstpunten kwijt kan. Bovendien staat op dit bordje de ‘levenscyclus’ van de dorpelingen in een aantal stappen. Iedere actie kost tijd en als de cirkel volledig is doorlopen, sterft er een dorpeling. Actiemotor in het spel zijn zeven witte en drie zwarte dobbelstenen. De startspeler gooit ze allemaal en haalt hier twee dobbelstenen uit met het voor hem gewenste aantal ogen. Dit getal kun je gebruiken om een gebouw op je dorp te activeren of om een uitbreiding te kopen, die je vervolgens aan één van de zijkanten aanlegt. Mits de betreffende dorpsbewoner nog leeft, uiteraard, want zonder handwerker geen wagenmakerij en zonder monnik geen kerk. Je kunt voor nieuwe aanwas in je dorp zorgen, maar dat kost ten eerste een zeldzame 3 of 11 en ten tweede een actie. Het liefst gebruik je daarvoor overigens witte dobbelstenen, want zwarte kosten ook nog eens dubbele actietijd voor je dorpelingen. De uitbreidingen dragen verschillende activeringsgetallen, waarbij je natuurlijk probeert om mooie combinaties te maken, zodat je met één worp een serie acties kunt uitvoeren. Dat vergt planning en geluk, en zo nu en dan ook de overname van de startspeler (kost een actie) om wat meer invloed op de dobbelstenen te hebben.
My Village
My Village ziet er toegankelijker uit dan het oorspronkelijke bordspel, maar is zeker niet eenvoudiger. Er leiden weer tal van toegangswegen naar de zege, die pas zeker is als aan het einde (wanneer het centrale kerkhof vol is) de punten worden geteld. My Village wordt deze zomer geproduceerd en zal op Spiel 2015 in Essen verkrijgbaar zijn.
Camel Up Supercup
Na het succes van Camel Up in 2014 kon een uitbreiding natuurlijk niet uitblijven. Nog deze maand verschijnt daarom Camel Up Supercup. Hiermee kan het aantal spelers worden verhoogd naar 10 en wordt het parcours iets uitgebreid – in de vorm van een aanvullend spelbord dat je deels over het oude legt. De introductie van vijf aanvullende dobbelstenen met alleen een 1 of 2 op de zijden geven je bovendien de mogelijkheid om je favoriete kameel nog een extra push te geven. Deze dobbelstenen kun je ‘kopen’ met de bonuskaartjes die je krijgt als je de dobbelsteenpiramide gebruikt.
Camel Up Supercup
De wedmogelijkheden zijn verder uitgebreid zodat je ook op een derde plaats kunt gokken en eventueel een samenwerking kunt aangaan met een medespeler om mee te delen in de winst. Visueel erg leuk is ook nog de ‘cameraman’, waarmee je geld verdient als hij een snapshot van een stapel kamelen kan maken: hoe hoger, hoe lucratiever natuurlijk. Uiteraard ben je niet verplicht om alle uitbreidingen te gebruiken en kun je een eigen mix maken.
Porta Nigra
Dit product van het succesvolle Kramer-Kiesling duo mocht ik een jaar geleden al spelen. In dit spel probeer je als een Romeinse bouwmeester in het oude Trier de stad van een muur te voorzien en de stadswijken met een aantal gebouwen te verfraaien. Je beweegt je bouwmeester over het bord met een vaste set actiekaarten waarvan je elke beurt 3 in de hand hebt om uit te kiezen. Met de actiekaarten kun je ook materialen inkopen en zgn. ‘Senator’ fiches pakken die je toegang geven tot extra acties, handlangers of statussymbolen voor extra winstpunten. Afgezien van de victory points voor sommige prestaties bleek het spel nauwelijks veranderd, dus voor een uitgebreide beschrijving verwijs ik naar mijn verslag van 2014. Porta Nigra zal in Essen te koop zijn; ik heb in elk geval al een exemplaar gereserveerd.
Porta Nigra, de nieuwe topper van Kramer & Kiesling
Mombassa
Eens in de zoveel tijd brengt Eggert een ‘4 Tatzen Spiel’, oftewel een 4-klauwen spel. De klauwen geven de moeilijkheidsgraad aan en vier klauwen zijn het hoogst. Peter Eggert zelf noemt het een ‘Liebhaber-projekt’, want door de lage oplage en de hoge ontwikkelkosten zijn dit soort spellen nauwelijks winstgevend – zeker als je het met producten als Camel Up vergelijkt. Maar als echte spelliefhebber doet Eggert het toch en dat verdient mijns inziens een pluim. Ik had nog nauwelijks iets gezien of gehoord van Mombassa en was dus ook verbaasd dat het al zo goed als klaar is en op Spiel 2015 te spelen en te kopen is.
Mombassa, voer voor veelspelers
Mombassa voert je naar het Afrikaanse continent in het imperiale tijdperk van de 18e eeuw. Hier strijden twee tot vijf grote handelsmaatschappijen om rijkdom en invloed. Zoals veel spellen van de laatste jaren (Concordia, Rokoko….) , start je met een set actiekaarten waaruit je een aantal selecteert voor je acties in de komende ronde (in het begin drie). Hiermee moet je meteen al vooruit plannen, want de kaarten die je nu uitspeelt, komen met een vertraging van minimaal twee rondes in je deck terug en kun je dus de volgende ronde met zekerheid niet gebruiken. De kaarten tonen afbeeldingen van producten (koffie, katoen, bananen), helmen of een boekhouder. Op de boekhouder na hebben de kaarten een waarde van 1 of 2. Hogere waardes zijn op de vrije markt verkrijgbaar. Met de acties probeer één van de twee hoofddoelen te ondersteunen: 1) het aantal actiekaarten per ronde verhogen (je start met drie, je kunt naar vijf) of je aandeel vergroten in de maatschappij die volgens jou veel waard is aan het einde van het spel. Dit doe je door (betere) actiekaarten op de vrije markt te kopen, tijdelijk de meerderheid in één van de maatschappijen te krijgen, een boekhouder of diamanthandelaar te gebruiken of een expeditie naar de binnenlanden te leiden. Bovendien kun je ook nog een handlanger inhuren, maar die is pas in de volgende ronde inzetbaar. Naast de actiekaarten heb je daarvoor actiestenen nodig: bij de start heb je er twee, maar ook dit aantal kun je uitbreiden. De weg naar de overwinning leidt via zes ontwikkelsporen die je vergelijkbaar met Russian Railroads nooit allemaal kunt gebruiken. Allereerst zijn er je eigen twee sporen op je persoonlijke bordje: ontginning van diamanten en boekhouding. Beide sporen leveren naast kleine beloningen op den duur een extra actiekaart op en een bonus aan overwinningspunten aan het einde van het spel. Daarnaast hebben alle vier maatschappijen (Mombassa, Cairo, Capetown, Saint-Louis) een eigen ontwikkelspoor lang de rand van het bord. Voortgang op dit spoor levert per maatschappij verschillende goodies op (zoals een extra actiesteen). Bovendien bereik je om de zoveel stapjes een ‘multiplicator’ op, waarmee de waarde van je aandelen stijgt en daarmee de kans op een overwinning wanneer alle bonussen worden geteld.
De eerste beurten in Mombassa leveren veel vraagtekens op omdat je niet weet wat alles waard is en waarop je je moet concentreren. Gaandeweg worden de mogelijkheden en verbindingen duidelijker, weet je in welke richting je wilt bewegen en plan je een of twee beurten vooruit. En krijg je net zoals ik een hele serie ‘leermomenten’ die je in een volgend spel wilt gebruiken. Spelauteur Alexander Pfister kennen we al van het in 2015 verschenen Port Royal, maar hiermee bewijst hij dat hij aanzienlijk meer in zijn mars heeft dan een leuk kaartspel. Op de website van Pegasus staat: “Mombasa ontvouwt tijdens het spelen een complex netwerk van strategische mogelijkheden die je naar steeds diepere lagen van het spel leiden”. Ik sluit me hier volledig bij aan: voor veelspelers een aanrader!
Pagina's: 1 2
