Bij Abacus speelden we Die wandelnden Türme, een loopspel van Wolfgang Kramer en Michael Kiesling. Het speelveld is een rond parcours. De driedimensionale Ravenburcht staat op het startveld, negen driedimensionale torens op de negen volgende velden. De spelers krijgen drie handkaarten van een stapel met 90 bewegingskaarten en (afhankelijk van het spelersaantal) 3-5 houten magiërs en 4-6 lege toverdrankjes. Naast het speelveld liggen toverspreuken (bonusacties). De spelers verdelen hun magiërs beurtelings over de eerste torens. De actieve speler speelt na elkaar twee bewegingskaarten uit en vult daarna zijn hand aan tot drie kaarten. Kan of wil je niet bewegen, dan leg je jouw kaarten af, trek je drie nieuwe en mag je één toren verplaatsen.
Per actie leg je de bewegingskaart op de aflegstapel en voer je de beweging uit. Met de kaarten kun je eigen magiërs en/of torens bewegen. Magiërs mogen op een veld of een toren eindigen met een maximum van zes magiërs. Landt jouw magiër precies op de Ravenburcht, dan leg je hem in de burcht, eindigt jouw beurt en verplaats je deze burcht naar het eerstvolgende vrije veld of vrije toren met een raafsymbool. Eindigt een toren op een andere toren, dan vormen ze samen een stapel. Bij een stapel mag je alleen de bovenste toren of een andere met de stapel erboven bewegen. Eindigt de door jouw verplaatste toren op een veld/toren met magiërs, dan worden deze gevangen. Je kunt jouw magiërs later bevrijden door stapels te ontmantelen. Als beloning voor het vangen mag de actieve speler één leeg toverdrankje vullen. Je mag gevulde toverdrankjes afleggen om toverspreuken te doen. Hiermee kun je extra verplaatsingen uitvoeren, torens verwisselen, de Ravenburcht verplaatsen, torens of magiërs terugzetten, meeliften met de actieve speler of een eigen magiër bevrijden. Zodra een speler al zijn toverdrankjes heeft gevuld en zijn laatste magiër in de Ravenburcht heeft gegooid, wordt de ronde afgemaakt en is de winnaar bekend.
Na een paar andere proefpotjes sloten we ons bezoek af bij Oink Games met Scout, het kaartspel van Kei Kajino dat is genomineerd voor het Spiel des Jahres 2022. Met drie spelers begin je met twaalf kaarten. Aan het begin van de ronde mag je bepalen met welke oriëntatie je ze in de hand neemt; schudden of verplaatsen is niet toegestaan. De actieve speler speelt één kaart of een setje met opeenvolgende of gelijke getallen. Deze kaart/set moet hoger zijn dan de actieve set. Dan leg je de kaarten van de verslagen actieve set op je scorestapel. Meer kaarten is altijd hoger, daarna zijn gelijke getallen hoger dan een reeks, daarna telt het getal. Kan of wil je geen hogere set spelen, dan moet je één randkaart van de actieve set aan je hand toevoegen. De speler van die actieve set krijgt één chip. Eens per spel kun je jouw ‘scoutfiche’ omdraaien om na het pakken van een kaart alsnog een set te spelen. De ronde is voorbij wanneer je je kaarten hebt uitgespeeld of wanneer alle spelers op rij een kaart moesten pakken. Dan noteer je één punt voor elke chip en elke kaart in je scorestapel; handkaarten zijn minpunten. Dit is een leuk slagenspelletje uit de ‘climbing’ familie. Ik had sinds Spiel al een doosje liggen, maar had het nog niet gespeeld. Deze komt zeker vaker op tafel.
Mijn bezoek op vrijdag is ongetwijfeld niet maatgevend voor de beursbeleving, maar ik vond het heerlijk dat we bijna overal zonder moeite konden aanschuiven. In de huidige zaal lijkt SPIEL DOCH! op een miniversie van Spiel, of op een Spellenspektakel uit de tweede helft van de jaren negentig. SPIEL DOCH! is een mooie gelegenheid om in relatieve rust te genieten van nieuwe Duitse spellen uit het voorjaar. Als ik het goed heb begrepen wil de organisator volgend jaar terug naar Duisburg, maar wanneer dit niet lukt zit een langdurig verblijf in Dortmund in het vat. Duisburg ligt wat gunstiger voor Nederlandse bezoekers, maar met een half uurtje extra ben je al in Dortmund. Datum en locatie voor 2023 worden in de loop van deze maand bekendgemaakt.
Erwin Broens
Juli 2022
Andere beursberichten:
Pagina's: 1 2