Libertalia is een grafisch en inhoudelijk bewerkte heruitgave van een spel uit 2012. Ik ben bekend met het bestaan van de voorganger, maar heb die oude versie nooit gespeeld. Bij Libertalia heeft iedere speler hetzelfde deck met veertig genummerde karakterkaarten. Met een deel van deze karakters gaan de spelers drie keer met hun luchtschepen op reis. Aan het begin van elke reis trekt één speler zes willekeurige karakters uit zijn deck; de medespelers kiezen dezelfde karakters uit hun eigen deck. Met deze bemanningen ondernemen de spelers hun reis. Iedereen krijgt elke reis verder een startkapitaal, afhankelijk van de positie op het reputatiespoor.
De eerste reis duurt vier dagen, de tweede vijf en de derde zes. Elke dag zijn er zoveel buitfiches te verdienen als er spelers meedoen. De meeste buitfiches leveren je munten op; soms ook reputatie. Met een sabel moet je een vijandelijk karakter van het eilandspoor meppen. De paarse fiches kosten je geld c.q. punten.
Elke dag speelt iedere speler tegelijkertijd één gedekte karakterkaart. Deze kaarten worden omgedraaid en in oplopende volgorde op het eilandspoor gelegd. De laagste kaart op het linker veld, enzovoort. Bij gelijke kaarten mag de speler met de beste reputatie (volgens het reputatiespoor) zijn kaart rechts neerleggen. Eerst worden van links naar rechts de eventuele dagacties van de kaarten uitgevoerd. Vervolgens mag iedere speler van rechts naar links een buitfiche nemen en tegelijkertijd de schemeractie(s) van zijn karakter en/of buitfiche uitvoeren. Op het speelbord is afgebeeld wat de van de buittegels opleveren; op de ene kant vind je de ‘brave’ versies, op de andere kant de ‘pittige’. Met de meegeleverde losse buittegels kun je hiermee variëren; ik vind ze vooral handig om de spelers aan overkant ook goed zicht op de buittegels te bieden. Het karakter verhuist vervolgens naar je schip, waarna de dag wordt afgesloten door de eventuele nachtacties van karakters uit te voeren.
Aan het einde van de reis worden de ankeracties uitgevoerd, waarmee de spelers via hun karakters en hun buitfiches munten verdienen, die ze inleveren voor winstpunten op hun puntenteller. Daarna geeft iedereen de deze reis verzamelde buitfiches af en neem je afscheid van de karakters in je schip. Met het zwarte buitfiche met de haak kun je op dit moment een interessant karakter in je schip houden, zodat deze de volgende reis nogmaals punten oplevert. Aan het begin van de volgende reis ontvangt iedereen zes nieuwe karakterkaarten en zijn startkapitaal. Na de derde reis is de winnaar bekend, de speler met de hoogste score op zijn teller.
Ten slotte
Ik heb meer dan tien potjes met twee of meer spelers achter de kiezen, alleen de solovariant heb ik niet geprobeerd. Ik vind Libertalia een ontzettend leuk spel uit het “ik denk, dat jij denkt, dat ik denk” genre. Libertalia geeft je op het eerste gezicht wellicht het gevoel dat het lot bepaalt hoe je beurt uitpakt, maar vergis je niet, je hebt genoeg kaartacties te managen, te plannen en te combineren. En zo nu en dan kun je ook nog eens heerlijke plaagstoten uitdelen. Libertalia is uiteraard geen zware kost, maar een aanrader voor liefhebbers van vlot en toegankelijk vermaak met een beetje pit. Ben je een liefhebber van een spel als Machiavelli, dan kan ik je dit leuke spel van harte aanbevelen. Meer spelers zorgen bij dit spel voor meer speelplezier.
De door de uitgever aanbevolen leeftijd van veertien jaar is belachelijk; Libertalia is prima te spelen vanaf tien jaar.
