Trek 12 een roll & write dobbelspel. De spelers beklimmen verschillende bergen. Er zijn drie spelvarianten: de vlotte basisversie, de solitaire versie en de expeditieversie. Bij laatstgenoemde beklim je drie verschillende bergen voor een hoge reputatiescore en wordt er gaandeweg nieuw spelmateriaal ontsloten, dat bij de kennismaking nog in gesloten enveloppes is verstopt. Een speler gooit twee zeszijdige dobbelstenen, een rode (1-6) en een gele (0-5). De spelers kiezen tegelijkertijd welke combinatie ze willen gebruiken: 1) de hoogste, 2) de laagste, 3) het verschil, 4) de som of 5) het product. De gekozen optie kruis je af op een tabel met vier velden per optie. Het gekozen getal noteer je in een cirkel op jouw scorevel. De eerste cirkel is vrij (thematisch een tikkie typisch, zo kun je de beklimming aan de top beginnen), daarna moet de cirkel grenzen aan een eerder ingevuld getal. In de gemakkelijke cirkels mag je maximaal 12 noteren, in de moeilijke cirkels maximaal 6. Kun je niets noteren, dan kruis je een cirkel door.
De weg naar de winstpunten loopt langs twee sporen. Een klimlijn is een reeks unieke opvolgende getallen. Hiermee scoor je het hoogste getal, plus één punt voor elke andere cirkel in deze klimlijn. Een klimgebied is een groep van twee of meer cirkels met hetzelfde getal. Hiermee scoor je het getal plus één punt voor elke andere cirkel in dit gebied. Verder krijg je aan het einde van het spel een bonus voor jouw langste klimlijn en voor jouw grootste klimgebied. Ten slotte zet je dan een kruis door alle cirkels die niet tot een klimlijn of klimgebied behoren. Elke cirkel met een kruis is aan het einde drie strafpunten waard.
In de expeditieversie speel je drie beklimmingen. Daarmee verdien je reputatiesterren, door een minimum hoeveelheid punten te scoren, door de meeste punten te scoren en door het record van deze beklimming te verbreken. Na drie beklimmingen wint de speler met de meeste reputatie. In deze versie bemachtig je hulpkaarten door klimgebieden met de waarde 0, 1 of 2 te vormen. Deze kaarten tweaken de regels tijdens de klim, maar je kunt ze ook gebruiken om aan het einde van de klim extra punten te verdienen, en daarmee reputatiesterren. In deze versie is het ook nog mogelijk om het materiaal uit de gesloten enveloppen te ontsluiten. Daarin vind je nieuwe hulpkaarten en scorevellen voor een nieuwe beklimming.
In de solovariant speel je tegen de ervaren klimmer Max. Hij vult altijd dezelfde cirkel in als jij en kiest daarbij altijd de hoogste dobbelsteen. Aan het einde scoort hij op dezelfde wijze, met één uitzondering: de strafpunten zijn bij hem gewoon pluspunten. Dit maakt Max tot een uitdagende tegenstander. In de gesloten enveloppen vind je alternatieve solovarianten.
Ten slotte
Trek 12 is in de kern een heerlijk roll & write spelletje. Het is toegankelijk, speelt vlot en zorgt voor een luchtige mentale uitdaging. De met het keuzesysteem meegeleverde beperking (max. vier acties per soort) is verfrissend. Het systeem met de reputatiesterren in de expeditieversie trok mij niet zo. Maar de daar geïntroduceerde hulpkaarten zijn een leuke bonus, waardoor de spelers wat meer regelruimte krijgen. Deze hulpkaarten introduceren tevens een sneeuwvlokje interactie, door de strijd om de gewilde exemplaren. Ik speel daarom graag met deze kaarten. Het ontsluiten van nieuw materiaal uit de enveloppen lijkt op het eerste gezicht een legacy-achtige gimmick. Dit nieuwe spul zorgt voor meer variatie en dat doet de herspeelwaarde goed. Van de solovarianten heb ik tot nu toe alleen de basis gespeeld, ik vind dit een leuke uitdaging. Resumerend vind ik Trek 12 een geslaagde toevoeging aan het roll & write genre.
Ik sluit af met een piepkleine ergernis. Waarom scoren we de klimlijnen en -gebieden niet voor de basiswaarde plus elke cirkel in de groep, in plaats van elke cirkel minus 1? Eerstgenoemde optie lijkt mij instinctiever en eleganter, zonder wat af te doen aan het spelsysteem.
