The Mind

The Mind is een van de drie spellen waarmee de Oostenrijkse spelauteur Wolfgang Warsch dit jaar de nominatielijsten van het Spiel des Jahres en het Kennerspiel des Jahres heeft bestormd. Bij dit kaartspel vormen alle spelers één team. In de eerste ronde krijgt iedereen één kaart van de stapel met honderd genummerde kaarten, in de tweede ronde twee kaarten enzovoort. Het team moet elke ronde de handkaarten van de teamleden één voor één afleggen in een oplopende volgorde op een open aflegstapel. Er is geen speelvolgorde, je legt een kaart af wanneer je wilt. Daarbij moet je altijd de laagste kaart spelen. De spelers mogen de waardes van hun eigen kaarten niet verraden en/of tekens geven.

Bij een tussentijds foutje verliest het team één leven, worden de ten onrechte overgeslagen kaarten aan de kant gelegd en gaat de ronde verder. Na een succesvolle ronde wordt het team soms beloond met een extra leven of een ster. Met een ster kun je het spel onderbreken. Wanneer alle spelers het vervolgens eens zijn, legt iedereen zijn laagste handkaart ongebruikt af. Dit geeft je vaak nuttige informatie.

Wanneer de spelers alle rondes succesvol beëindigen, winnen ze het spel. Je speelt 8-12 rondes, afhankelijk van het spelersaantal.

Ludieke masochisten kunnen vervolgens doorspelen met een gedekte aflegstapel.

Ten slotte

Wat vind ik van The Mind? Dat laat zich niet in een eenduidig oordeel vatten. De tekst achterop het doosje is nogal zweverig. Wat heb ik hier eigenlijk in handen? ‘Jomanda – het Kaartspel’? De eerste oppervlakkige indruk was hierdoor niet goed. Mijn inhoudelijke belangstelling bood gelukkig voldoende compensatie. Veel minimaler dan dit spelsysteem kun je het niet maken, dan blijft er immers niets over. Zoiets vind ik interessant, hoe pakt dat uit aan de speeltafel?

De speelervaring kan alle kanten op. Speel je het vaker met een leuk groepje dat meer en meer op elkaar ingespeeld raakt, dan zorgt The Mind voor veel speelplezier en luchtige spanning. Dan is het overigens wel zo prettig dat er geen regelfanaticus meespeelt, die in elke wimpertrilling en ademzucht een poging tot verboden beïnvloeding ziet. Speel je The Mind met op zichzelf gerichte grondstoffenschuivers zonder inlevingsvermogen, dan is het gezamenlijke gevoel voor timing en daarmee het speelplezier vermoedelijk ver te zoeken.

The Mind is genomineerd voor het Duitse Spiel des Jahres 2018. Ik snap deze nominatie als blijk van waardering voor innovatie en minimalisme. Maar door de afhankelijkheid van de juiste spelersgroep vind ik The Mind niet het meest geschikt als familiespel van het jaar. Uiteraard gun ik de auteur alle succes, de beste man is namelijk ganz schön clever.

De kwaliteit van de Nederlandse vertaling is helaas matig, maar dat zien we vaker bij de Goblins.