Loot Island

Spellenuitgever What’s Your Game? kwam op Spiel 2017 met het nieuwe spel Loot Island. Tot mijn grote verrassing was dit spel onder meer voorzien van Nederlandstalige spelregels; reden genoeg om een recensie te plannen. Loot Island is ontworpen door de Duitse spelauteur Aaron Haag en geïllustreerd door Mariano Iannelli. Het spel is kleiner en lichter dan de bordspellen die de afgelopen jaren bij deze uitgever zijn verschenen. De spelers zijn schatzoekers. Ze gaan met delen van een oude kaart op weg naar Loot Island, om daar verborgen schatten op te graven. Het spel duurt vijf rondes, die elk uit drie fases bestaan.

In de eerste fase wordt de nieuwe ronde voorbereid. Het schip vaart een kust verder, de in de vorige ronde gebruikte eilandtegels komen weer beschikbaar en er wordt een gebeurteniskaart omgedraaid. De gebeurtenissen kunnen positief of negatief uitpakken. De spelers mogen ten slotte landkaarten uit hun hand afleggen en hun kaarthand daarna aanvullen tot zeven kaarten.

In de tweede fase worden de acties uitgevoerd. Om de beurt kies je uit de volgende opties: gebruik een eilandtegel, speel landkaarten op het hoofdeiland of pas. Voor de eerste actie speel je twee landkaarten met dezelfde kleur en activeer je één open eilandtegel, die daarna wordt omgedraaid. Hiermee kun je extra kaarten trekken, vloekblokjes lozen, een kompas naar de beste positie van die aanlegplaats verschuiven, het schip een kust verder laten varen enzovoort. Voor de tweede actie kies je een van de aanlegplaatsen op het hoofdeiland, plaats je daar een eigen kompas, speel je een of meer landkaarten van dezelfde kleur en pas je de effecten toe op alle relevante spelers (bijv. een vloekblokje verwijderen, één kaart trekken). De eerste kaart op een aanlegplaats bepaalt de kleur, volgende kaarten moeten een hogere waarde hebben (maar een ‘1’ mag je later alsnog inschuiven). De eerste passer wordt de startspeler van de volgende ronde.

In de derde fase wordt de buit ontdekt. De locatie van het schip bepaalt aan welke kust de twee aanlegplaatsen worden verkend. Daartoe moet allereerst het vereiste aantal landkaarten aanwezig zijn. Hiervoor is vaak de inzet van meerdere spelers nodig. De aanlegplaats met de grootste buit wordt het eerst verkend. Voor elk aanwezig kompas en voor elke op de landkaarten afgebeelde kist wordt één schatkaart omgedraaid. In de volgorde van de kompassen kiest iedere speler één schatkaart, die hij mag houden of afleggen. Dit gaat door tot alle schatkaarten zijn verwerkt. Op de tweede aanlegplaats worden alleen schatten voor de kisten op de landkaarten omgedraaid. Een gekozen schat leg je voor je neer. Eventuele vloeksymbolen leveren jou vloekblokjes op. Wanneer je een schatkaart weigert, mag je vloekblokjes verwijderen. Ten slotte gaan alle kompasschijven van de getelde kust terug naar de spelers en worden de daar gespeelde landkaarten afgelegd.

Na de vijfde ronde worden de overgebleven aanlegplaatsen verkend. Liggen daar voldoende landkaarten, dan wordt voor elke kist op een landkaart een schatkaart omgedraaid. Spelers met 13 of meer vloekblokjes worden vervolgens uit het spel geknikkerd. De overlevende spelers kiezen in oplopende volgorde van vloekblokjes één heelsterkaart. Daarna berekenen ze de waarde van hun buit. De waarde van de diverse schatsoorten wordt op verschillende manieren bepaald: setjes, meerderheid enzovoort. Met de opbrengst moet je eerst de op jouw heelster afgebeelde kosten betalen om aan jouw resterende vloeken te ontsnappen. Met een beetje pech kan dat in de papieren lopen. Kun je haar niet betalen, dan ben je alsnog geëlimineerd. Vervolgens wint de speler met de grootste buit.

Ten slotte

Loot Island is in de kern een toegankelijk kaartspel, waarop vervolgens zoveel chroom is aangebracht dat de spelregels uit zestien pagina’s bestaan. Bij Loot Island wordt allereerst handmanagement en samenwerking gevraagd bij het uitspelen van de landkaarten. Vervolgens gaat de focus naar het verzamelen van de juiste schatkaarten. De variatie in de scoremogelijkheden van de schatten maakt de toegankelijke basis wel een tikkie ingewikkelder en onoverzichtelijker. Wil je goed bijhouden hoe iedereen ervoor staat, dan verdwijnt de vaart uit het spel. De bonusacties van de eilandtegeltjes zijn meer dan een leuk extraatje. Bijvoorbeeld door het verplaatsen van het schip of het verwisselen van het kompas kun je een tegenstander een loer draaien. Dit is interactie die ertoe doet. De gebeurteniskaarten zorgen aan de ene kant voor verrassing en variatie, maar verhogen soms ook de geluksfactor te veel. Bijvoorbeeld bij een van deze kaartjes vaart het schip ineens de andere kant op, waardoor een zorgvuldig voorbereide kust moet wachten op een lullige troostprijs bij de eindtelling.

Bij de eindtelling duikt een grote afknapper op. Volgens de basisregels weet je dan pas welke heelsterkaarten in het spel zijn. Met een ongelukkige mix van heelsters kan dit er enorm inhakken. Ik speel daarom altijd met de variant waarin vanaf het begin bekend is welke heelsters in het spel zijn. Idem voor de variant waarbij je weet welke gebeurtenissen in het spel zijn.

Loot Island is een leuk kaartspel, dat door de extraatjes en het scoresysteem wat taaier en trager is dan we van luchtige verzamelspelletjes gewend zijn. Speel je met de juiste varianten, dan zijn geluk en tactiek goed in balans. Ten slotte deel ik graag een complimentje uit voor de Nederlandstalige spelregels. Deze uitgever legt een goede kwaliteit op de mat, daar kunnen ze in Frankrijk en België nog wat van leren.