Bij (het orakel van) Delphi moet je van de oppergod Zeus twaalf opdrachten volbrengen. Aan het begin van het spel bouw je uit losse bordelementen een archipel op. De spelers beginnen het spel op een centraal startveld. Vanaf dit veld varen hun schepen uit, om zo snel mogelijk de opdrachten te vervullen en als eerste weer terug te keren. Er zijn vier categorieën opdrachten: standbeelden oprichten, cultusplaatsen bouwen, offeren aan tempels en monsters verslaan. In een volwaardig spel komt elke categorie drie keer voor, met twee exemplaren per categorie kun je een vlotter spel spelen. De voor deze opdrachten benodigde zaken zijn aan het begin op de verschillende eilanden klaargelegd.
Iedere speler heeft een eigen bordje, waarop hij zijn orakeldobbelstenen bewaart, de laadruimen van zijn schip zijn afgebeeld en waar je op een tabel probeert om in de gunst van de zes goden te komen. Iedere speler heeft verder een unieke startbonus.
Jouw beurt bestaat uit drie fases. In de eerste fase controleer je hoeveel wondkaartjes je hebt verzameld. Dit doet een beetje denken aan de noodlotfiches uit Brugge. Heb je er drie of meer van één kleur of zes of meer in totaal, dan moet je deze beurt overslaan en mag je drie wonden afgeven. In de tweede fase zet je jouw drie orakeldobbelstenen in. De gegooide symbolen/kleuren bepalen welke acties je waar op het speelbord kunt doen. Je kunt het geluk een handje helpen door met gunstfiches de kleur te wijzigen. Verder kun je in het spel dobbelkaarten bemachtigen, waarmee je één virtuele dobbelsteen extra kunt inzetten. In de derde fase gooi je jouw orakelstenen voor de volgende beurt. Dit kan jouw medespelers een gratis stapje op hun godentabel opleveren. Dit is een belangrijk voordeeltje, zorg dat je ervan kunt profiteren.
Je gebruikt jouw dobbelacties om opdrachten te volbrengen. Cultusplaatsen bouw je op jouw eigen eilandtegels, die aan het begin van het spel gedekt liggen en ontdekt moeten worden. Ontdek je een eigen tegel, dan plaats je daar een heiligdom. Ontdek je een tegel van een medespeler, dan verdien je een bonus. Standbeelden laad je in een stad op jouw schip, waarna je ze naar een bouwplaats in de juiste kleur moet vervoeren. Hiervoor krijg je een gidskaart, die jou de rest van het spel kan helpen. Een offerblokje verscheep je naar de tempel met dezelfde kleur, waar je wordt beloond met gunstfiches. Monsters versla je in een of meer gevechtsrondes met een dobbelsteen, waarmee je een zeer nuttige uitrustingkaart verdient. Monsters zijn sneller te verslaan wanneer je via schilden voldoende gevechtskracht hebt verzameld. Schilden helpen je ook bij het vermijden van nieuwe wondkaarten.
Nadat je alle opdrachten hebt vervuld, is het zaak om zo snel mogelijk naar het startveld te varen. Ben jij de enige in deze ronde, dan win je het spel.
Ten slotte
Bij dit soort spellen valt me op dat sommige spelers niet in de gaten lijken te hebben waar de wezenlijke interactie is verstopt. Ze doet hun eigen dingetje en houden zich niet of nauwelijks bezig met anderen. Dan beperkt de interactie zich tot het wegsnaaien van leuke bonuskaartjes. Bij dit spel is het einddoel helder, de weg ernaar toe is vrijheid blijheid. Alles draait om het bevaren van de optimale routes. Door de vele gekleurde houtjes op het speelbord zijn die op het eerste gezicht niet eenvoudig te herkennen. Trek er een paar minuten voor uit om de bordconfiguratie te proeven en trek vervolgens een plan. Voer dit plan niet uit zonder goed op je medespelers te letten en flexibel te zijn waar het voor jou kan en het een ander schaadt. Een ogenschijnlijk kleine interventie in de optimale route van een ander, zal die speler namelijk vertraging opleveren. En vertraging is in dit spel dodelijk.
Moraal van dit verhaal: Delphi is leuker en interessanter dan de eerste indruk wellicht doet vermoeden. Pick-up-and-deliver, optimaliseren, een portie geluk (goed in toom gehouden door de gunstfiches), op tempo spelen en de juiste bonussen verzamelen om jezelf te versterken, deze combinatie zorgt voor een verdomd leuke en redelijk toegankelijke experttitel. Qua complexiteit moet je denken aan een spel als Brugge.
Bij de eerste kennismaking moet je aardig wat details verwerken, maar door de heldere spelregels is dit goed te doen. Wanneer je het andere spelers moet uitleggen, investeer dan in een duidelijk verhaal op hoofdlijnen, voordat je de diepte in gaat. Over andere spelers gesproken, Delphi werkt naar behoren met twee spelers, maar met drie of vier man bevalt het mij beter.
Foto’s: 999 Games
