Wettlauf nach El Dorado

Bij de Duitse tak van Ravensburger verscheen afgelopen voorjaar een nieuw bordspel met een door Franz Vohwinkel getekend masker op de cover. Dit roept herinneringen op aan de maskertrilogie van Kramer & Kiesling, waarmee deze uitgever rond de eeuwwisseling hoge ogen gooide. Ook dit nieuwe spel, Wettlauf nach El Dorado, is van een spelauteur van naam en faam. Reiner Knizia tekent hier voor een racespel met een deck building motor.

Aan het begin van het spel wordt het speelveld opgebouwd uit losse dubbelzijdige bordstukken. Het spel bevat een scenarioblad met een handvol kant-en-klare speelvelden met een oplopende complexiteit, aangevuld met tips voor het opbouwen van eigen speelvelden. Tussen de bordstukken wordt telkens een blokkadetegel gelegd. Iedere speler krijgt een startdeck met acht basiskaarten en een tableautje met plek voor een trek- en een aflegstapel en een samenvatting van het spelverloop. Je krijgt verder één speelfiguur, waarmee je door de jungle mag racen (twee speelfiguren bij twee spelers). Naast het speelveld ligt een markt met 54 betere actiekaarten (18 sets van elk drie kaarten). Er is ten slotte een variant waarbij je de vulkaanvelden op het bord voorziet van een stapeltje vulkaanfiches. Deze kun je onderweg verzamelen, ze leveren je leuke voordeeltjes op.

Je start elke beurt met vier handkaarten. Deze kun je allereerst gebruiken om over het speelveld te bewegen. Speel daartoe één kaart met een bewegingssymbool (groen, blauw of geel) en beweeg jouw speelfiguur een of meer velden over de desbetreffende terreinsoort. Het is niet toegestaan om door bergen, vulkanen en velden met andere speelfiguren te bewegen. Je kunt elkaar op sommige momenten lekker blokkeren. Op elk veld is afgebeeld hoeveel kracht de beweging kost. Met een sterke kaart kun je in één klap meerdere velden slechten (maar het is niet toegestaan om met meerdere zwakke kaarten één sterk veld te betreden). Sommige velden kun je betreden door willekeurige kaarten af te leggen. De rode kampvelden betreed je door kaarten uit jouw deck te verwijderen, een mooie manier om jouw deck lean & mean te maken. Onder de betere kaartsoorten vind je jokers waarmee je flexibeler kunt bewegen, zeer sterke bewegingskaarten en ten slotte allerlei paarse kaarten die leuke bonussen opleveren (extra kaarten trekken, een gratis beweging zonder rekening te houden met terreinsoort en zwaarte, gratis een nieuwe kaart uit de markt pakken enzovoort). De allersterkste actiekaarten kun je overigens maar één keer inzetten, daarna gaan ze meteen het spel uit.

Na je beweging kun je jouw resterende handkaarten gebruiken om één nieuwe kaart te kopen. Daarbij is elke handkaart met een muntsymbool zijn kracht aan munten waard, alle andere kaarten zijn slechts een halve munt waard. Aan het begin zijn alleen de zes velden met de goedkoopste marktkaarten beschikbaar. Zodra iemand de laatste kaart van zo’n veld koopt, heeft de volgende speler toegang tot de volledige markt. Koopt hij dan een van de dure kaarten, dan sluit hij de zes velden weer af met het restant van die kaartsoort.

Aan het einde van jouw beurt mag je ongewenste handkaarten afleggen en vul je jouw hand aan tot vier kaarten.

Zodra een speelfiguur een van de eindvelden bereikt, wordt de ronde uitgespeeld en is het spel voorbij. Is er dan maar één figuur op het eindveld, dan heeft deze speler gewonnen. Zijn er meer figuren gefinisht, dan wint degene die onderweg de meeste blokkadetegels heeft verzameld (c.q. de hoogste tegel). Een blokkadetegel krijg je wanneer je als eerste over de desbetreffende grens tussen twee bordstukken gaat.

Ten slotte

Een deck builder van Reiner Knizia, deze combinatie van woorden was al genoeg om mijn belangstelling te wekken. Ik ben niet teleurgesteld, vanaf de eerste kennismaking heb ik het spel met plezier op tafel gelegd. Met het startscenario is het een erg eenvoudige race, waarin het deck building element niet volledig uit de verf komt. Op de geavanceerde speelvelden worden je deck building vaardigheden meer aangesproken. Dan moet je er echt voor zorgen dat je bent voorbereid op de lastige passages. Met twee spelers wordt het helemaal tactisch. Dan speel je met twee pionnen en wordt het blokkeren van de tegenstander tot kunst verheven.

De vulkaanfiches zijn op zich een leuk extraatje, maar omdat sommige bonussen onder de juiste omstandigheden veel beter zijn dan andere, verhogen ze de geluksfactor. Heb je hier geen moeite mee, voeg ze dan gerust toe.

Reiner Knizia heeft een geslaagd spel afgeleverd. El Dorado is prachtig uitgevoerd, in de basis toegankelijk genoeg voor families, biedt voldoende variatie en is met de juiste borden (zeker met twee spelers) ook een tactische lekkernij voor ervaren spelers. Dit is een combinatie van pluspunten die het spel boven de grijze massa tilt en die El Dorado tot een waardige Spiel des Jahres genomineerde maakt.

In het najaar van 2018 verscheen de uitbreiding Helden & Dämonen, in 2019 gevolgd door de zelfstandig speelbare uitbreiding Die Goldenen Tempel. Deze sets zijn ook tweetalig (ENG & DE).

Medio 2019 hoorde ik dat 999 Games aan een Nederlandstalige editie van het basisspel werkt. 999 Games speelt daarbij een coördinerende rol in een internationaal project met versies voor andere taalgebieden. Dit project staat los van de editie van Ravensburger, vandaar de afwijkende illustraties. Mooi dat deze topper ook bij ons wordt uitgebracht. Volgens 999 Games verschijnt dit spel in de loop van mei 2020.