Keltis

Dit in een felgroene doos verpakte bordspel is een bewerking van het ook in Nederland bekende tweepersoonsspel Lost Cities. Het speelplezier is opgerekt naar vier spelers, ook inhoudelijk is er het een en ander veranderd. Met Keltis won spelauteur Reiner Knizia de Duitse Spiel des Jahres verkiezing van 2008. In dat jaar verscheen de eerste Nederlandstalige editie bij 999 Games. Acht jaar later komt White Goblin Games met een nieuwe versie, waaraan de uitbreiding Nieuwe Wegen is toegevoegd.

Het speelbord toont een startveld, waarvandaan vijf gekleurde paden met meerdere velden vertrekken. Naast elk veld is een waarde in winstpunten afgebeeld. De eerste velden van elk pad leveren strafpunten op, het eindveld is maar liefst tien pluspunten waard.

Iedere speler beschikt over vijf speelfiguren. Je hebt er één voor elk pad, maar je bent niet verplicht om alle paden te bewandelen. Het is immers niet de bedoeling om met teveel figuren op de negatieve startvelden te blijven hangen. Een van jouw figuren levert zelfs dubbele punten op. Zorg ervoor dat deze opperpion op een eindveld eindigt!

Door het uitspelen van cijferkaarten probeer je zo ver mogelijk op de paden te eindigen. Voor elk pad is er een dubbele set met 11 kaarten (waarde 0-10). De spelers beginnen het spel met acht handkaarten. De actieve speler moet één kaart spelen en één kaart trekken. Op elk pad moet je niet alleen de juiste kleur spelen, maar de kaarten tevens in op- of aflopende volgorde aanleggen. Als je eenmaal voor een volgorde hebt gekozen, zit je hier voor deze kleur aan vast. Per gespeelde kaart zet je jouw speelfiguur op dat pad één stap naar voren. Het is ook toegestaan om een waardeloze kaart ongebruikt af te leggen op de aflegstapel van de desbetreffende kleur. Kijk wel uit wat je weggooit, want een medespeler mag deze kaart trekken.

Op sommige velden zijn aan het begin van het spel willekeurig verdeelde bonusfiches gelegd. Als jouw speelfiguur op zo’n veld landt, krijg je extra winstpunten of mag je een speelfiguur één extra veld verzetten. Als je deze bonusbewegingen goed gebruikt, kun je ook op een pad met een slechte kaarthand flinke stappen zetten. De derde fichesoort wordt door de spelers verzameld. Afhankelijk van de grootte van jouw set levert dit bij de eindtelling straf- of pluspunten op.

Op het bord zijn meerdere zones gemarkeerd. Het spel is meteen voorbij zodra een vijfde speelfiguur de eindzone betreedt. Dit is iets om rekening mee te houden. Laat jezelf niet verrassen, maar probeer bijvoorbeeld met enkele bonusbewegingen het einde op een voor jou gunstig moment te activeren. Aan het einde van de rit worden de punten geteld en wint de speler met de meeste punten.

Ten slotte

De wortels van Keltis liggen in het tweepersoonskaartspel Los Cities. Het vormen van kaartreeksen is nog steeds het centrale spelelement. Bij het trekken van kaarten krijg je een gelukselement meegeleverd, maar dit is niet hinderlijk omdat je met de bonusbewegingen meestal voldoende compensatie krijgt geboden. De interactie beperkt zich tot het wegsnaaien van de verzamelfiches en het zo lang mogelijk vasthouden van voor medespelers bruikbare kaarten (geef ze de illusie dat er in een kleur nog iets te halen valt). De regels van Keltis zijn zo uitgelegd, de speelduur is flitsend kort, de meegeleverde uitbreiding zorgt voor variatie en het spel speelt lekker weg. Een prima familiespel!