O mijn goederen!

OMG (O mijn goederen!) is een economisch spel met 110 kaarten, waarbij de spelers in de Middeleeuwen als ambachtslieden lucratieve productieketens proberen op te zetten. Dit spel won in 2015 een speciale prijs bij een Oostenrijkse spelauteurswedstrijd, waarna het door de Wiener Spiele Akademie in samenwerking met het Österreichischen Spiele Museum onder de naam Royal Goods is uitgegeven. Enige tijd later volgde bij Lookout Spiele de nieuwe editie Oh My Goods!, die afgelopen voorjaar door 999 Games is vertaald.

De speelkaarten van OMG zijn multifunctioneel. Je gebruikt ze als grondstof, gebouw of als geproduceerde goederen. Het is de bedoeling om gebouwen stichten, waarmee je steeds meer en betere goederen produceert. De meeste kaarten tonen productiegebouwen. De donkergrijze gebouwen zijn specials, die andere voordelen opleveren. Verder is er elk spel een willekeurig samengesteld groepje assistenten beschikbaar. Iedere speler begint het spel met een arbeiderkaart en een kolenbranderij als startgebouw.

Elke speelronde bestaat uit vier stappen.

Iedere speler mag in de eerste stap ongewenste handkaarten omruilen voor kaarten van de dichte stapel en daarna twee nieuwe handkaarten trekken.

In de tweede stap wordt de eerste helft van het open aanbod aan marktkaarten op tafel gelegd. De startspeler trekt ze een voor een van de stapel, totdat hij de tweede kaart met een zonsymbool trekt. Dit marktaanbod bevat de grondstoffen die alle spelers kunnen gebruiken voor de productie van goederen. Vervolgens moet iedere speler op basis van deze informatie simultaan beslissen in welk eigen gebouw zijn arbeider gaat werken en welk nieuw gebouw hij straks met zijn verdiende geld wil bouwen. Dit gebouw bevindt zich op een handkaart, die je alvast gedekt op tafel legt. Jouw arbeider kan netjes of slordig werken. In het eerste geval heb je alle gevraagde grondstoffen nodig, in het tweede geval laat je één grondstof naar keuze vervallen.

In de derde stap wordt de rest van de marktkaarten omgedraaid, wederom tot de tweede zon wordt getrokken.

In de vierde stap gaan de spelers produceren, en mogen daarna bouwen of een assistent inhuren. Om te kunnen produceren, moeten de vereiste grondstoffen in de markt aanwezig zijn of door grondstoffen uit jouw hand worden aangevuld. Nette arbeiders produceren twee goederen, slordige arbeiders en assistenten één goed. Deze goederen leg je met gedekte kaarten op de gebouwkaart, waarop staat afgebeeld welk goed het betreft en hoeveel elke kaart waard is. Na een succesvolle productie mag je de productieketen van het gebouw activeren. Dan kun je nog meer goederen produceren door het inleveren van de juiste handkaarten en/of halffabricaten van andere gebouwen.

Na de productie kun je jouw geld inzetten om de apart gelegde handkaart als nieuw gebouw te stichten. In plaats daarvan mag je een assistent inhuren, die je in latere rondes als extra werkkracht kunt gebruiken, zodat je meerdere gebouwen tegelijk kunt activeren. Een assistent is kieskeurig, hij komt alleen wanneer je de juiste gebouwkleuren bezit.

Elke ronde probeer je de in de markt liggende grondstoffen (waarvan je bij het plannen slechts de ‘helft’ hebt gezien) zo effectief mogelijk in te zetten. Wanneer een speler zijn achtste gebouw sticht, wordt er nog één superronde gespeeld, waarin de spelers de productieketens van al hun gebouwen mogen activeren. Daarna krijgen ze winstpunten voor hun gebouwen, assistenten en voor iedere vijf munten die ze bezitten.

Ten slotte

Op de achterkant van het doosje worden met 1-5 sterren scores uitgedeeld. 999 Games geeft dit spel drie sterren voor geluk, twee sterren voor interactie en maar liefst vierenhalve sterren voor tactiek. Deze sterrenmix is zo absurd dat ik vermoed dat dit is bedacht door een verkoper zonder speelervaring.

De plannenmakerij, het verbeteren van de productieketen en het opzetten van combo’s lijken op het eerste gezicht interessant. Ik vind de geluksfactor echter te hoog als tegenhanger voor de tactische elementen. Er is op zich niets mis met geluk, maar in dit spel weegt het te zwaar. Het lukt bijna nooit om leuke combo’s op te zetten. In combinatie met de afwezigheid van betekenisvolle interactie vind ik OMG per saldo een tegenvaller. Dan speel ik liever een economisch spel met meer pit en een wat langere speelduur, of een vlot kaartspel dat op de essentiële onderdelen wel goed in balans is.

Volgens de uitgever is het spel geschikt voor 2-4 spelers. Door de minimale interactie zou ik me beperken tot twee spelers. Een volle bezetting zorgt voor meer speelduur dan de diepgang van dit spel kan trekken.

De eerste pot met de Nederlandstalige versie leverde aan de lopende band verbaasde blikken op. We waren de oorspronkelijke Oostenrijkse editie gewend, de huidige regels zijn op een aantal punten anders. Houd hier rekening mee wanneer je het spel speelt met kenners van de eerste editie.