Gisteren berichte ik dat Erwin P. zijn wereldtitel Ticket to Ride noodgedwongen heeft ingeleverd. In een persbericht van Days of Wonder werd dit gemeld met gebruik van stevige termen als ‘cheating’ en ‘dishonesty’.
Op het forum van Bordspelmania vertelt Erwin zijn kant van het verhaal. Ik publiceer het hier met zijn toestemming.
Na afloop van het toernooi werd op het forum van Days of Wonder de finale al snel bekritiseerd door foto’s van het resultaat van de 2e match in de finale. Bij Ticket to Ride kan je veel terugrekenen. Je kan op het bord precies zien hoeveel beurten een speler heeft gebruikt om routes te claimen. Aangezien niemand extra destination tickets had genomen, waren alle andere beurten gebruikt voor het pakken van kaarten. In het algemeen neem je 2 kaarten, met uitzondering een openliggende locomotief.
Na anderhalve week nam DoW contact met mij op. Via e-mail kreeg ik te horen dat ik gediskwalificeerd was, aangezien ik meer kaarten had gespeeld dan mogelijk. In de bijgevoegde toernooiregels stond duidelijk dat, als te herleiden is dat er een fout is gemaakt, verkeerd gespeeld is of is vals gespeeld, DoW het recht heeft de prijs toch niet uit te rijken.
De finale is gefilmd, waarbij tijdens de 2e match te zien is dat ik (per ongeluk) kaarten van tafel heb gepakt die niet van mij zijn. Ondanks dat niemand dit toen is opgevallen, is het voor DoW voldoende reden om achteraf de prijs (een vakantie) niet meer te geven. Ik heb de situatie bij een advocaat voorgelegd, maar zij gaf aan met de vooraf opgestelde toernooiregels van de organisator geen kans te hebben. Zij hebben simpelweg het recht behouden de prijs niet te geven.
Zoals jullie hopelijk kunnen begrijpen was dit voor mij bij veel vrienden, familie en kennissen het gespreksonderwerp van de dag in de laatste periode. Aangezien het op camera staat dat ik verkeerde kaarten heb gepakt en de organisatie erg graag de trofee terug wilde, heb ik hiermee ingestemd. Ik hoefde er thuis toch niet meer aan herinnerd te worden, en baal enorm dat ik de prijs niet krijg. De finale vond plaats na 8 potjes Ticket to Ride, waarna ik behoorlijk vermoeid was. Tevens speelde we een best out of three. Ik had de eerste ronde gewonnen en het incident vond tijdens de 2e match plaats. Zelfs als ik die had verloren, had ik wellicht de 3e nog kunnen winnen.
Wanneer ik dit verhaal op mij laat inwerken, in combinatie met het persbericht van Days of Wonder en de uitingen op het forum van die uitgever, ontstaat bij mij het beeld van een incompetente toernooiorganisatie, die zijn eigen scheidsrechterlijke onvermogen probeert te verhullen door keihard op een domme fout te reageren. Laat er geen misverstand over bestaan, voor zo’n fout hoor je het desbetreffende potje te verliezen. Maar dit had op dat moment geconstateerd en geregeld moeten worden, het moment waarop men – wellicht in samenspraak met de opponent – een fatsoenlijke inschatting van Erwin’s intenties had kunnen maken. Als men op dat moment de indruk van een domme vergissing gemeenschappelijk had gemaakt, had men de finalereeks wellicht zelfs kunnen afmaken.
Onder de door Erwin genoemde voorwaarden had de organisator het recht om de prijs terug te vragen. Maar met Erwin’s verhaal op tafel begin ik te twijfelen aan de fatsoenlijkheid en rechtmatigheid van het taalgebruik in het persbericht van Days of Wonder.
Meer informatie:
