Spelauteur Alan R. Moon heeft al jaren iets met treintjes. In een grijs verleden verzon hij wel eens een 18xx-variant, bij zijn eigen uitgeverij White Wind verschenen de treinspellen Santa Fe en Freight Train en zijn bordspel Airlines werd in 1999 omgebouwd tot Union Pacific. In het voorjaar van 2004 verscheen een nieuw treinenspel bij de Frans-Amerikaanse uitgever Days of Wonder. Ticket to Ride werd in de zomer uitgeroepen tot het Duitse Spiel des Jahres van 2004, waarmee commercieel succes was verzekerd. Dit spelsysteem heeft sindsdien veel varianten en uitbreidingen voortgebracht. In het najaar van 2013 verschijnt er zelfs een uitbreiding met een Nederlandse kaart op het speelbord. De Nederlandse distributie van Ticket to Ride is sinds dit jaar in handen van Selecta.
Ticket to Ride is een toegankelijk bordspel voor 2-5 spelers. Het speelbord bestaat uit een grote kaart van de Verenigde Staten, waarop allerlei steden en treinverbindingen zijn afgebeeld. De spelers verzamelen speelkaarten met treinwagons in verschillende kleuren, die ze vervolgens gebruiken om de op het bord afgebeelde treinroutes te claimen. Als je een route hebt geclaimd, plaats je daar plastic treintjes in jouw eigen kleur. De kleur van een route bepaalt met welke kaarten je moet ‘betalen’, op de neutrale routes zijn alle kaartkleuren bruikbaar. Er zijn ook jokers die de geluksfactor bij het verzamelen van de gewenste setjes beperken. Korte routes zijn gemakkelijk te bouwen. Lange routes kosten je meer kaarten, maar leveren je ook meer winstpunten op. Je verdient extra punten met het verbinden van de op jouw opdrachtkaartjes genoemde steden en met het bouwen van de langste keten van treinen.
De regels zijn op zich eenvoudig. In jouw beurt mag je één van de volgende drie acties uitvoeren: dichte of openliggende wagonkaarten trekken, kaarten uitspelen om een route te claimen of extra opdrachtkaartjes trekken. Je moet overigens wel oppassen met die opdrachtkaartjes. Als je aan het einde van het spel een onvoltooide route bezit, levert dit minpunten op. De waardevolle routes zijn lang en daardoor eenvoudig te onderbreken door jouw medespelers. Een onvoltooide lange route kost je aan het einde van het spel een berg punten.
Het einde van het spel wordt ingeluid zodra een speler nog maar twee of minder treintjes bezit. Dan volgt een slotronde en ten slotte een eindtelling. De speler met de meeste punten is de winnaar.
Ten slotte
Ticket to Ride is een prima familiespel. Het speelplezier draait wat mij betreft om de spanning tussen gulzigheid en voorzichtigheid. Deze spanning vind je terug in de wens om veel kaartjes te trekken versus de angst om een route aan een concurrent te verliezen. Hetzelfde geldt voor de opdrachtkaartjes, waarmee je veel bonuspunten kunt verdienen, maar ook veel punten kunt verliezen. De interactie wordt met name afgedekt door de mogelijkheid om medespelers de pas af te snijden. Over medespelers gesproken, ik vind het spel leuker naarmate er meer spelers meedoen. Het spelsysteem is toegankelijk, de speelduur aangenaam kort en het materiaal ziet er prima uit.
Leeftijd: vanaf 8 jaar
Speelduur: 45 minuten
