De Belgische uitgever Pearl Games doet nog steeds niet aan Nederlandstalige spelregels, maar gelukkig wel aan interessante spellen. De nieuwe titel Ginkgopolis heeft weliswaar een thema, maar is een feite een pittig abstract denkspel. Je bouwt aan een gezamenlijk speelveld met tegels in drie kleuren, die gekoppeld zijn aan drie soorten opbrengsten (bouwblokjes, nieuwe tegels en winstpunten). Je kunt het speelveld uitbreiden in de breedte en de hoogte. Laatstgenoemde optie kost de nodige bouwblokjes, maar levert ook een bonuskaart op, waarmee je later extra opbrengsten incasseert. In de loop van het spel ontstaat een felle strijd om het bezit van aangesloten gebieden in dezelfde kleur. Uitdagend spel, smaakt naar meer!
Ginkgopolis, een titel om over jouw tong te struikelen
Bij distributeur Pegasus speelden we Rüdiger Dorn’s nieuwe bordspel Il Vecchio, een uitgave van H@ll Games. Dit spel speelt zich af in Italië tijdens de 15e eeuw. De spelers proberen de macht van hun families te vergroten. Daartoe zenden ze hun familieleden naar allerlei locaties, om op het juiste moment via rondreizende neutrale figuren bonussen te verzamelen en geld te verdienen. Met deze bonussen en geld verkrijg je de controle over provincies of de hoofdstad, wat winstpunten en extra actiepotentieel oplevert. Dit spel combineert tactische en strategische pit met een onvoorstelbaar soepel spelverloop. Je hebt elke beurt maar één actie, waardoor je nauwelijks op andere spelers zit te wachten, terwijl je toch voldoende interessante opties hebt en belangrijke beslissingen moet nemen. Dit is er een voor de Nederlandse markt, een toppertje!
Il Vecchio, een van mijn favorieten van de beurs
De hitlijst van Fairplay werd dit jaar aangevoerd door Keyflower, het nieuwste spel in de Key-serie. Keyflower is ontworpen door Richard Breese en Sebastian Bleasdale. Je begint het spel met een bescheiden dorpstegeltje en een handvol volgelingen in drie kleuren. Met deze volgelingen bied je op nieuwe dorpstegels en op de speelvolgorde. Je kunt ze verder inzetten om de grondstoffen van een dorpstegel te winnen. De kleur van de eerste volgeling bepaalt welke kleur je deze ronde op deze tegel mag spelen. Nieuwe dorpstegels zorgen voor toegang tot nieuwe grondstoffen en volgelingen, die je uiteindelijk wilt veredelen tot winstpunten. Met bepaalde tegels kun je de grondstoffen naar de juiste plek vervoeren en kun je tegels opwaarderen. De speelvolgorde bepaalt in welke volgorde de spelers mogen kiezen uit schepen met nieuwe volgelingen. Keyflower is een uitdagende grondstoffenveredelaar, met leuke logistieke uitdagingen en een intrigerend veilingsysteem. Een mooie aanvoerder van de hitlijst.
De hitlijst van Fairplay (tussenstand)
Ik was ook gecharmeerd van Friedemann Friese’s Fremde Federn. Je speelt een politicus die voldoende geld en invloed moet verzamelen om president te worden. Je begint met een deck van 10 kaarten (7 geld, 3 winstpunten), waarvan je elke ronde een hand van 5 kaarten trekt. Met een van jouw handkaarten bied je op de belangrijke speelvolgorde waarin straks de campagnemedewerkers worden geplaatst. Deze werkers stuur je naar verschillende kantoren, waar ze kaarten, geld, winstpunten of speciale acties verdienen. Het spelsysteem gebruikt Dominion, Agricola en Through the Ages als inspiratiebronnen. Mijn eerste potjes met een prototype waren me al zeer goed bevallen, hetzelfde geldt voor de productieversie. Je bent op zoek naar een goed getrimd deck, zit elkaar in de weg met worker placement en probeert mooie combo’s uit te voeren. Vergeet vooral niet om op tijd de winstpuntenmotor te laten lopen. Fremde Federn (Andersmans Veren van 999 Games) is een mooi spel voor veelspelers.
Fremde Federn, ook op de cover
Ik had bij Japon Brand twee treinspelletjes van de Japanse uitgever Okazu Brand voorbesteld, het slagenspel Trick of the Rails en het deck building spel Trains. Toen ik ze woensdag wilde oppikken, kreeg ik in nauwelijks te volgen Engels te horen dat de spellen nog in Japan stonden. Toen ik een paar uurtjes later langs hun stand liep, waren ze genoemde spellen aan het uitpakken en opstapelen, waarmee de communicatiestoornis meteen was opgelost. Gelukkig maar, want deze spellen hebben me sindsdien het nodige speelplezier bezorgd. Trick of the Rails vond ik met vijf spelers te grillig, maar met drie spelers erg dit een erg leuke mix van slagen halen, spoorlijnen leggen en aandelen verzamelen. Het is echt een uitdaging om de juiste dingen met jouw kaartjes te doen. Razend knap dat ze deze spelelementen zo mooi bij elkaar wisten te brengen. Ook Trains is me goed bevallen. Hierin wordt een aan Dominion schatplichtig deck building systeem gecombineerd met het aanleggen van spoorlijnen en stations op een speelbord. Het trimmen van jouw deck is een uitdaging, omdat met het werken aan winstpunten tevens wagonladingen ‘waste-kaarten’ aan jouw deck worden toegevoegd. Prima spel, speelt lekker vlot, loopt als een trein.
Dit waren niet de enige treinenspellen die ik op de beurs heb gekocht. Ik ben ook gezwicht voor Snowdonia van de Britse uitgever Surprised Stare Games (in samenwerking met Lookout Games). Er is al niet veel nodig om mij te verlokken tot de aanschaf van een treinenspelletje, maar de belofte van een spelsysteem dat de vaart er een beetje inhoudt trok mij helemaal over de streep. In mijn eerste pot kwam deze belofte niet helemaal uit de verf, maar dit had vermoedelijk alles te maken met ons gruwelijk trage speeltempo. Als ik onze traagheid even negeer, zie ik een verfrissende variatie op het worker placement mechanisme, met interessante actiemogelijkheden en verschillende manieren om te scoren. Ik heb deze eerste pot passief gespeeld, ik wilde vooral bekijken wat er zoal mogelijk was, waardoor ik de actiekaarten heb veronachtzaamd. Dit kan ik je niet aanraden als je een kans wilt maken op de winst.
Snowdonia
De Amerikaanse uitgever AEG pakte dit jaar flink uit met twee stands en veel nieuwe titels. Een deel van deze titels speelt zich af in de zogenaamde Tempest setting, waardoor deze spellen deel uitmaken van dezelfde verhaallijn. Love Letter is een kostelijk klein kaartspelletje met 16 speelkaarten, waarop adellijke karakters zijn afgebeeld. Je begint met één handkaart, trekt er een tweede bij en moet vervolgens één kaart uitspelen en de bijpassende actie uitvoeren. Hierdoor worden gaandeweg allerlei edelen uit het spel gesmeten. Aan het einde van de ronde krijgt de speler met het hoogste karakter een winstpunt. Na een handvol potjes is de winnaar bekend. Erg simpel, erg leuk. Courtier is een andere leuke Tempesttitel. Hier speel je op een bord vol hovelingen in verschillende groepen, die je probeert te beïnvloeden om opdrachtkaartjes te vervullen. Met sommige speelkaarten plaats je één blokje bij een hoveling, met andere kaarten kun je manipuleren. Het bezit van de meerderheid in een groep is lucratief, omdat dit je een leuke bonus oplevert (bijv. twee blokjes inzetten of bescherming tegen geklier van je medespelers). AEG had ook nog een surprise aangekondigd, waarover ze in de weken voor de beurs erg geheimzinnig deden. Dit bleek het kaartspel Guildhall te zijn. Hierin verzamel je setjes middeleeuwse karakters, waarmee je allerlei acties kunt uitvoeren. Deze acties worden sterker wanneer de setjes groeien. Heb je een volledige set met vijf dezelfde karakters in verschillende kleuren, dan kun je deze veilig aan de kant leggen. Met deze veilige sets koop je winstpuntenkaarten. Zolang de sets niet compleet zijn is er helemaal niets veilig, omdat de buren jou met huurmoordenaars en handelaren kunnen belagen. Ben je niet vies van een beetje gemene interactie, dan kun je dit spel met een gerust hart op tafel leggen.
Bij eggertspiele speelde ik het nieuwe bordspel Yedo, wat me goed is bevallen. Dit is een elegant opgezet worker placement spel, waarbij schaarste doorlopend een factor is en je elkaar in de weg zit bij veilingen en de keuze van interessante acties. Met opdrachtkaartjes verdien je tussentijdse bonussen en winstpunten bij de eindtelling. Het is zaak om beide soorten opdrachten handig te combineren. Voordat we begonnen heb ik kennisgemaakt met de Vlaamse auteurs van het spel, twee sympathieke gasten die enthousiast klaarstonden om hun ‘kindje’ te presenteren.
de auteurs van Yedo
