Revolver

White Goblin Games heeft op de internationale spellenbeurs Spiel 2011 maar liefst zes nieuwe titels uitgebracht. Hieronder bevond zich het tweepersoonskaartspel Revolver van de nieuwe spelauteur Mark Chaplin. In het prototypestadium ging dit spel over aliens en marines, in de uiteindelijke versie staan schietpartijen in het wilde westen centraal. De bandiet Jack Colty wordt opgejaagd door Colonel Ned McReady. Beide opponenten beschikken over een eigen deck met speelkaarten. Hiermee proberen ze elkaar overhoop te knallen. De strijd strekt zich uit over vijf gebieden. Het speelveld bestaat uit de bijbehorende gebiedskaarten, waarnaast de spelers hun kaarten uitspelen. Er is verder een kaart met de Mexicaanse grens, waarop 12 grensstenen liggen. De bendeleden van Colty worden vertegenwoordigd door 16 oplopend genummerde bandietkaarten, die naast het speelveld liggen. Er is ten slotte nog een voorraadje ‘true grit fiches’, die sommige personages een tweede leven geven.

Foto: Henk Rolleman

Een spelerbeurt van Colty bestaat uit drie stappen. Hij verplaatst allereerst de rondenteller naar het volgende veld op het tijdspoor. Hiermee wordt de reis langs de gebiedskaarten bijgehouden. Vervolgens trekt hij twee kaarten van zijn trekstapel. Aan het einde van zijn beurt mag hij kaarten uitspelen. Vuurkrachtkaarten legt hij naast het actuele gebied, actiekaarten worden eenmalig gebruikt. Sommige kaarten zijn gratis, de betere kaarten moet je betalen door handkaarten af te leggen. Colty mag maar drie vuurkrachtkaarten bij het huidige gebied leggen.

Een spelerbeurt van McReady begint met het trekken van twee kaarten. Daarna mag hij – vaak tegen betaling van handkaarten – kaarten uitspelen. Voor McReady geldt geen limiet van drie vuurkrachtkaarten. Aan het einde van zijn beurt controleert McReady of hij een bandiet om zeep heeft geholpen. Hiertoe tellen de spelers hun bij het huidige gebied uitgespeelde vuurkracht, voor Colty aangevuld met een gebiedsbonus. Als McReady meer vuurkracht heeft, moet Colty zijn laagste bandietkaart afleggen. Als McReady in een ronde geen bandiet weet neer te knallen, wordt één steen van de Mexicaanse grens gehaald.

Er zijn drie categorieën speelkaarten. Met vuurkracht vechten McReady en Colty hun duels in de gebieden uit. Met blokkadekaarten kan McReady de speelruimte van Colty verder beperken. De derde kaartsoort bevat eenmalige acties, die je zo volledig mogelijk uitvoert en dan aflegt.

McReady wint het spel door alle bandietkaarten onder de groene zoden te werken. Colty wint zodra alle grensstenen van de Mexicaanse grens zijn verdwenen. Hij wint ook als hij nog in leven is wanneer hij levend de laatste gebiedskaart doorstaat. Als het daar te spannend wordt, kan Colty met een spectaculaire treinontsporing alle kaarten naast deze gebiedskaart vernietigen. Hij moet er wel voor zorgen dat hij dan genoeg handkaarten heeft, anders overleeft hij de ontsporing niet.

Ten slotte

Ik wist vooraf niet wat ik van Revolver mocht verwachten. Het western thema en de asymmetrische decks kom je niet alle dagen tegen. De eerste kennismaking op een beurs verliep wat stroef, omdat we geen flauw idee hadden wat er in de decks was te vinden. Maar deze eerste pot zorgde wel voor spanning en speelplezier. De afgelopen maanden is Revolver veel vaker op tafel gekomen en ben ik voor dit sfeervolle tweepersoonsspel gevallen. Ik vind Revolver een absolute knaller in het tweepersoonssegment, met een mooie uitvoering, heldere regels, een vlot spelverloop en inhoudelijke kwaliteit.

De speltechnische uitdaging zit in het managen van je kaarten. Het is allereerst nodig om voldoende vuurkracht en andere nuttige kaarten te verzamelen. Ondertussen word je doorlopend uitgedaagd om je kaarten uit te spelen, maar dit moet je vooral niet te lichtvaardig doen. Schiet niet als een dolle in het rond, maar gebruik je verstand bij het kiezen van je duels. De ene keer kun je gerust wat schade accepteren, de andere keer moet je er vol voor gaan. Vermijd in ieder geval om helemaal los te gaan in een duel waar dat eigenlijk niet nodig is, omdat je dan in het volgende duel met de billen bloot een kogelregen mag ontvangen. Zoiets moet je niet willen, in dat lichaamsdeel heb je genoeg aan één opening.

Het kaartmanagement wordt interessanter naarmate je het spel beter leert kennen. Dan krijg je meer gevoel voor het belang van individuele kaarten, die je handiger gaat inzetten, wat jouw kans op succes vergroot. Ik was aanvankelijk even bang dat met een betere kennis van de decks mijn belangstelling zou inzakken, maar de herspeelbaarheid is geen probleem. Revolver blijft ook na meerdere potjes interessant. Ik ben uiteraard wel benieuwd naar de aangekondigde uitbreidingen en het zusterspel Revolver 2.

Ik vind het managen en doseren van de kaarten iets uitdagender voor Colty, omdat McReady elke ronde kan reageren. Deze reactiemogelijkheid past weliswaar wat beter bij mijn speelstijl (een erfenis van de control decks uit mijn Magicdagen?), maar ik heb met beide partijen schitterende potjes gespeeld, uitmondend in winst of verlies. Ik heb de indruk dat de asymmetrische decks voldoende in balans zijn, zowel in kracht als in speelplezier. Ik win wat vaker met McReady, maar dit ligt vermoedelijk aan de compatibiliteit met mijn speelstijl.

De aanwezigheid van geluk is een open deur, dit hoort bij een spel met goedgevulde kaartstapels. Ik ervaar de geluksfactor niet als hinderlijk. Opvallende pech heeft meestal maar één oorzaak: je hebt steken laten vallen bij het managen van je kaarten. Afgezien daarvan, een portie geluk verhoogt de spanning in zo’n spel vol duels.

Think Ya Can Make It Pilgrim? Knallen maar!